تحقیقات انجام شده در داخل کشور

کنعانی (۱۳۷۸) به “بررسی تأثیر روش تدریس مشارکتی در مقایسه با آموزش سنتی (سخنرانی) بر پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزان دختر و پسر پایه اول متوسطه شهرستان مرودشت” پرداخت. این پژوهش بر روی ۱۰۰ نفر (۵۰ دختر و ۵۰ پسر) از دانش‏آموزان انجام گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که یادگیری مشارکتی بیشتر از یادگیری سنتی موجب افزایش پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزان می‏ شود. همچنین یادگیری مشارکتی تأثیر یکسانی بر پیشرفت تحصیلی پسران و دختران دارد و به علاوه دانش‏آموزان قوی، متوسط، ضعیف به یک میزان از یادگیری سود می‏برند.

پژوهشی تحت عنوان «تأثیر یادگیری مشارکتی در پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزان دارای اختلال یادگیری در درس ریاضی و خواندن دانش‏آموزان ناحیه ۳ آموزش و پرورش شهر کرج» توسط مریم امین‏زاده تبریزی در سال تحصیلی ۸۱-۱۳۸۰ انجام شده است که فرضیه ‏های پژوهش عبارتند از:

1. 1. آموزش از طریق روش مشارکتی به دانش‏آموزان دچار اختلال یادگیری در خواندن به افزایش پیشرفت تحصیلی این دانش‏آموزان در درس خواندن (قرائت فارسی) منجر می‏ شود.

1. آموزش از طریق روش مشارکتی به دانش‏آموزان دچار اختلال یادگیری در حساب به افزایش پیشرفت تحصیلی این دانش‏آموزان در درس ریاضی منجر می‏ شود.

جامعه مورد مطالعه این پژوهش شامل تمام دانش‏آموزان دختر دچار اختلال یادگیری در خواندن و حساب مدارس ابتدایی شهرستان کرج بود و گروه نمونه ‏ای شامل ۶۴ نفر از ناحیه ۳ آموزش و پرورش شهرستان کرج (انتخاب این ناحیه به شکل تصادفی از بین ۴ ناحیه بوده است) به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. نتایج بررسی آماری نمره‏های پیش‏آزمون و پس‏آزمون ‌گروه‌های آزمایش و گواه نشان داد که پس از آموزش فوق، تفاوت معناداری بین نمره‏های گروه ها وجود دارد. یعنی آموزش به روش مشارکتی منجر به افزایش پیشرفت تحصیلی ‌گروه‌های آزمایشی شده و فرضیه پژوهش مورد تأیید قرار گرفته است (بذرگری، ۱۳۸۱).

تحقیقات نشان داده است که یادگیری مشارکتی در مقایسه با یادگیری انفرادی در پیشرفت تحصیلی تأثیر دارد از جمله مبین، ۱۳۸۱ پژوهشی را با عنوان «تأثیر روش یادگیری مشارکتی و یادگیری انفرادی بر پیشرفت تحصیلی زبان انگلیسی دانش‏آموزان پسر سال سوم راهنمایی منطقه آموزش و پرورش بخش انار» از توابع رفسنجان انجام داد که این نتایج به دست آمد. پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزانی که با روش یادگیری مشارکتی به یادگیری پرداخته بودند بیشتر از دانش‏آموزانی بود که با روش یادگیری انفرادی به یادگیری پرداخته بودند هم چنین در این تحقیق مشخص شد که در پیشرفت تحصیلی در تلفظ انگلیسی بین دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری وجود نداشت. (اکبری، ۱۳۸۱)

در پژوهشی تحت عنوان “مطالعه تأثیر روش تدریس جیگ ساو و بر رشد مهارت‏های اجتماعی پایه دوم راهنمایی شهر ایرانشهر” توسط امین ملازهی در سال ۸۱-۱۳۸۰ انجام شده است. چنین نتیجه گیری می‏ شود که روش تدریس جیگ ساو بر مهارت‏های اجتماعی دانش‏آموزان پایه دوم راهنمایی شهر ایرانشهر تأثیر معنی دار دارد. این پژوهش که از بین ۲۰۵۴ دانش‏آموز که از این تعداد ۱۰۹۱ دانش‏آموز پسر و ۹۶۳ دانش‏آموز دختر بوده است و با شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه‏ای ۸۰ دانش‏آموز از بین مدارس راهنمایی شهر ایرانشهر صورت پذیرفت با روایی محتوایی آزمون اساتید علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت تأیید شده و پایایی این تحقیق با روش آلفای کرونباخ۸۳/۰ به دست آمد که حاکی از تأثیر روش تدریس جیگ ساو بر رشد مؤلفه‌ های اجتماعی کلی دانش‏آموزان می‏ باشد.

قراملکی (۱۳۸۶) در پژوهش خود با عنوان تأثیر روش تدریس فعال در رشد مهارت‌های اجتماعی دانش‏آموزان مورد مطالعه قرار داد که نتایج زیر حاصل گردید:

• • اثر روش تدریس بارش مغزی بر رشد مهارت‌های اجتماعی دانش‏آموزان مثبت بوده است.

• • اثر روش تدریس فعال حل مسأله بر رشد مهارت‌های اجتماعی دانش‏آموزان مثبت بود هاست.

• اثر تدریس بارش مغزی در مقایسه با روش تدرس حل مسأله بر رشد مهارت‌های اجتماعی دانش‏آموزان بیشتر بوده است.

فضلی در سال (۱۳۸۷) طی پژوهشی با عنوان “بررسی مقایسه‏ای تأثیر روش تدریس فعال و غیرفعال به پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزان” نشان می‏ دهد که بیان نمرات درس، رتبه های مهارت برقراری ارتباط و رتبه های نگرش عاطفی دانش‏آموزان دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد. علاوه بر این نمرات امتحان نهایی، رتبه مهارت و نگرش دانش‏آموزان گروه آزمایش از گروه شاهد بیشتر است.

طبری (۱۳۸۷) در تحقیقی با عنوان بررسی مقایسه‏ای اثرات آموزشی روش‏های فعال تدریس افزایش میزان مهارت‌های اجتماعی دانش‏آموزان پایه چهارم ابتدایی استان مازندران بیان می‏دارد که روش‏های نوین فعال تدریس باعث پیشرفت تحصیلی و مهارت‌های اجتماعی دانش‏آموزان می‏ گردد.

فرخی (۱۳۸۹) در تحقیقی با عنوان اثربخشی روش تدریس همیاری بر انگیزه پیشرفت تحصیلی در درس علوم تجربی دانش‏آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی ناحیه ۷ شهر مشهد در سال تحصیلی ۸۹-۸۸ بیان داشت که روش تدریس همیاری بر انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزان دختر پایه پنجم مؤثر بوده است.

شعبانی (۱۳۷۴) نشان داد روش‏های فعال تدریس در افزایش توانایی‏هایی شناختی، عاطفی و رفتاری دانش‏آموزان نظام جدید مؤثر هستند. عباسیان (۱۳۷۶) نیز در پژوهشی که درباره تأثیر روش‏های تدریس بر پیشرفت درسی دانش‏آموزان انجام داد، ‌به این نتیجه رسید که دانش‏آموزان گروه آزمایش که بر اساس الگوها و روش‏های فعال تدریس آموزش دیده بودند، به مراتب موفق تر از دانش‏آموزان گروه گواه بودند که با روش‏های معمولی آموزش می‏دیدند.

۱-در تحقیقی که مبینی در شهرستان رفسنجان در سال ۱۳۷۷ انجام داده است نتایج زیر به دست آمده است:

الف)پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزانی که با روش یادگیری مشارکتی به یادگیری پرداخته بودند (گروه آزمایشی) در کل و در املاء گرامر، خزانه لغات و درک مطلب زبان انگلیسی، بیشتر از دانش‏آموزانی بود که به روش یادگیری انفرادی به یادگیری پرداخته بودند. (گروه کنترل)

1. 1. – Malcolm ↑

1. 1. – Robert ↑

1. 1. – Mayerz ↑

1. 1. – Carl Ragerz ↑

1. 1. – Celer ↑

1. 1. – Hartman ↑

1. 1. – Ghat and Sefran ↑

1. 1. – Madsg ↑

1. 1. – Santos and Elsop ↑

1. 1. – Moute ↑

1. 1. – Cartleg and Milbern ↑

1. 1. – Mikelson ↑

1. 1. – Harji ↑

1. 1. – Erikson ↑

1. 1. – Segrin ↑

1. 1. – Friver ↑

1. 1. – Filipse ↑

1. 1. – Mackkovayer and Prastli ↑

1. 1. – Arkile ↑

1. 1. – Celi ↑

1. 1. – Kamps and Kay ↑

1. 1. – Traver ↑

1. 1. – Ilser and Fridriksen ↑

1. 1. – Ghirshman ↑

1. 1. – hennessy ↑

1. 1. – Loannis and Efrosini ↑

1. 1. – Morris ↑

1. 1. – Morrison ↑