خود ارزشمندی با تأیید اجتماعی یا پیشرفت است .
هم چنین خلق بهنجار با الگوی ذهنی کارآمد مشخص
می شود که در آن ارزشم ندی شخص مستقل از آن
است که آیا فرد توسط دیگران دوست داشته شود یا در
با ICS انجام تکلیف موفق شود. در این معنی
رویکردهای تحلیلی ۲۰ توافق بیشتری دارد.
۱۹۱۷ ، به نقل از چمپیون و ، از نظر فروید ( ۱۸۸۶
پاور، ۱۹۹۵ ) افسردگی ناشی از معطوف شدن
احساسات دوگانه ۲۱ خصومت آمیز از شیء از
دست رفته ۲۲ به خود می باشد. از این نظر فروید بین من ۲۳
و من آرمانی ۲۴ تمایز گذاشت. تضاد میان من و
من آرمانی موجب افسردگی می شود و ارزشمندی خود
در رابطه با نیل آرزوهای تضادی ۲۵ (موفقیت، تأیید )
تعریف می شود. اثرات کلی و فراگیر خود دوگانه که
در حالت افسردگی بر سازوکار های شناختی خود
چیرگی می یابد و آرزوی نیل به خواسته های تضادی،
یعنی آن هایی که نه به دست می آیند و نه صرف نظر
می شوند، قابل مقایسه با اثرات کلی و فراگیر الگوهای
ذهنی طرحواره ای کمال گرایی و تأییدخواهی است . به
آن است که در چارچوب علوم ICS هرحال رویکرد
شناختی، این فرایندهای ذهنی را تبیین کند. ۲
همبستگی بالا و معنی دار میان تکلیف جملات
کمال گرایی و تأییدخواهی نشان می دهد DAS ناتمام و
که تکلیف جملات ناتمام گرای ش های تفسیری موجود
در بافت افسردگی (کمال گرایی و تأیید خواهی ) را
اندازه گیری می کند. به بیان دیگر، بیان کننده ی اعتبار
سازه برای تکلیف جملات ناتمام است . فرضیه چهارم

پژوهش حاضر تأیید نشد. بنابر نتایج، الگوهای
طرحواره ای کما ل گرایی و تأییدخواهی در بیماران
وسواسی نیز وجود دارد و به بیماران افسرده اختصاص
،۱۹۶۲ ، ندارد.اگر ابطال گرای زودباور ۲۶ نباشیم (پاپر ۲۷
به نقل از آبرامسون و همکاران، ۱۹۹۷ ) و نخواهیم این
فرضیه را با وجود نخستین یافته ابطال کننده کنار
بگذاریم می توان این ناهمسویی را در راستای
محدودیت های پژوهش حاضر تبیین کرد . گروه
وسواسی از نظر خلق افسرده کنترل نشده بود . خلق
^[۴]
افسرده و وسواس در سطح بالایی همپوشی دارند
(فرهی تازه کند، ۱۳۷۹ ). با وجود این می توان فرض
کرد که دسته ای از بیماران دراین الگوی طرحواره ای
اشتراک دارند ؛ به طوری که می توان آن ها را بخشی از
یک طبقه ی بیماری شناختی دانست . نوروتیک یا
روان رنجوری به دسته ای از بیماری ها گفته م ی شود که
با ویژگی های اضطراب، ناشادی های شخصی و رفتار
غیرانطباقی (که به ندرت آن قدر شدید هستند که نیازی
به بستری کردن شخص باشد) همراه هستند (اتکینسون و
، ۱۹۸۵ ، به نقل از مدی ۲ ) همکاران، ۱۳۶۸ ). کلی ۱
۱۹۶۱ ، به نقل از همان جا) میان خود ) ۱۹۸۹ ) و راجرز ۳
و خودآرمانی تمایز گذاشته و آن را مسبب ناراحت ی های
روان شناختی دانستند . از این نظر می توان فرض کرد که