الف) کارت اعتباری

کارت های اعتباری به منظور خرید کالا، خدمات و دریافت پول نقد صادر می‌شوند. این نوع کارت ها بسته به ارتباطات و قرارداد صادر کننده، می‌تواند در سطح ملی یا بین‌المللی کاربرد داشته باشد. برای صدور این کارت ها متقاضی به بانک یا مؤسسه‌ صادر کننده مراجعه می کند و پرسشنامه ای که حاوی اطلاعات شخصی (مشخصات، وضعیت مالی، اعتباری شخص متقاضی) است را تکمیل می کند، بانک یا مؤسسه‌ صادر کننده کارت پس از بررسی سوابق متقاضی، امتیاز وی را مشخص کرده و میزان و حد اعتبار او را تعیین می کند. در صورت قابل قبول بودن امتیاز و حد اعتبار متقاضی، کارت اعتباری برای وی صادر و حدود اعتبار ایشان مشخص می شود .(Blanchflower D. G, 1998, p. 12)

دارنده کارت اعتباری می‌تواند به بانک ها، مؤسسات مالی، مؤسسات غیر مالی و فروشگاه هایی که پذیرنده

کارت های اعتباری هستند مراجعه نموده و وجه، کالا یا خدمات مورد نظر را پرداخت کند. و در پایان هر ماه صورت حساب معاملات خود شامل کلیه خرید ها و وجوهی که نقداً دریافت نموده را دریافت می‌کند. دارنده کارت پس از دریافت صورت حساب، باید مبلغ آن را به صادر کننده کارت بپردازد، البته می‌توانند صورت حساب خود را تقسیط نمایند، یعنی مبلغی را در ابتدا پرداخت نمایند و مابقی را طی دوره های بعد تأدیه نماید. معمولاً وقتی که صورت حساب ها به صورت اقساط پرداخت می شود به آن بهره تعلق می‌گیرد (Blanchflower D. G, 1998, p. 13).

علاوه بر این خدمات، کارت های اعتباری می‌تواند خدمات دیگری نظیر مسئولیت قانونی بانک ها در قبال خرابی کالا و خدمات خریداری شده، بیمه حوادث مسافرت و خرید از طریق پست، تلفن و اینترنت را نیز فراهم نمایند (Blanchflower D. G, 1998, p. 14).

ب) کارت بدهکاری

کارت های بدهکار از جمله کارت هایی است که استفاده زیادی دارند، این کارت تقریباً به لحاظ عملیاتی شبیه کارت های اعتباری می‌باشد و از نظر ماهیت تقریباً معادل چک عمل می‌کند. میزان اعتبار کارت بدهکار بر اساس حساب بانکی دارنده کارت تعیین می شود. به عبارت دیگر قبل از این که دارنده کارت خرید خود را انجام دهد باید معادل مبلغ خرید در حساب مربوطه وجه نقد داشته باشد. مکانیزم کار بدین شکل است که دارنده کارت بدهکار کالا و خدمات مورد نظر خود را انتخاب می‌کند و صورت حساب مربوطه را امضاء می‌کند. این کار بدین معنی است که به بانک دستور می‌دهد که معادل مبلغ صورت حساب از حسابش کسر و به حساب پذیرنده کارت واریز گردد. به عبارت دیگر عملکرد آن مثل صدور یک چک در وجه فروشنده می‌باشد با این تفاوت که زمان صدور و دریافت چک، در اینجا وقتی که از پایانه های فروش استفاده می شود به صفر می‌رسد. از کارت های بدهکار برای دریافت وجه از طریق ماشین های خودپرداز نیز می توان استفاده نمود. نکته ای که ‌در مورد کارت های بدهکار بسیار مهم است این است که دریافت وجه یا خرید کالا و خدمات صرفاً به اندازه موجودی حساب دارنده کارت، امکان پذیر می‌باشد و اضافه بر موجودی امکان پذیر نمی باشد. کارت هایی که اخیراًً توسط بانک های کشور ارائه می شود از نوع کارت های بدهکار می‌باشد .(Blanchflower D. G, 1998, p. 14)

ج) کارت هزینه

کارت های هزینه بسیار شبیه کارت های اعتباری می‌باشند تفاوت آن ها این است که در کارت های اعتباری میزان اعتبار، تعیین می شود و دارنده کارت مجاز است به اندازه اعتبار کارت، خرید انجام دهد و یا پول دریافت نماید، ولی کارت هزینه حد مشخص اعتباری ندارد و دارنده آن هر چه قدر بخواهد می‌تواند کالا و خدمات خرید نماید ولی پس از دریافت صورت حساب باید بدهی خود را تأدیه کند، تفاوت دیگر این نوع کارت با کارت های اعتباری این است که به وسیله این ‌کارت‌ها نمی توان وجه نقد دریافت نمود. متداول ترین نوع این کارت ها در ایالات متحده آمریکن اکسپرس و دانیرزکلوپ می‌باشد .(Blanchflower D. G, p. 15)

انواع کارت از لحاظ فناوری ساخت

کارت ها بر حسب فناوری ساخت به دو دسته تقسیم می‌شوند:

الف) کارت با نوار مغناطیسی

ب) کارت های هوشمند

الف) کارت با نوار مغناطیسی

در کارت های با نوار مغناطیسی، اطلاعات مربوط به دارنده کارت به صورت کدهای مخصوص بر نوار مغناطیسی که پشت کارت قرار دارد، ضبط می شود. ‌به این عمل در اصطلاح رمز گذاری کارت می‌گویند. البته در نوع قدیمی تر این کارت ها، اطلاعات به صورت برجسته روی کارت ها حک می شد، هر چند که استفاده از این نوع کارت ها به جریانات الکترونیکی و ارتباط با شبکه تلفنی نیاز نداشت، ولی مشکل عمده آن ها مسائل امنیتی و حجم بسیار بالای کاغذهای مصرفی به عنوان اسناد بود. این عیوب با قرار دادن اطلاعات کارت به صورت رقمی بر روی نوار مغناطیسی در پشت کارت مرتفع شده است. نوار مغناطیسی حداکثر دارای سه شیار است که شیارهای اول و دوم برای خواندن و شیار سوم هم برای نوشتن و هم برای خواندن اطلاعات به کار می رود. اگر چه ظرفیت ذخیره سازی نوار مغناطیسی تنها حدود ۱۰۰۰ بیت است و این مقدار قابل توجه نمی باشد لکن این میزان برای ثبت اطلاعات مورد نظر در روش برجسته نویسی کفایت می‌کند.

نحوه استفاده از اطلاعات کارت های مغناطیسی بدین شکل است که دارنده کارت به فروشگاه ها و مراکز تجاری مراجعه و کارت خود را در پایانه های فروش قرار می‌دهد. پایانه اطلاعات کارت را که بر روی نوار مغناطیسی وجود دارد، به مراکز بانک مخابره می کند و پس از تأیید موارد مربوطه، میزان خرید و اعتبار مورد نظر گزارش می شود. زمانی که از این ‌کارت‌ها برای استفاده در دستگاه های خودپرداز استفاده می شود نیز همین مکانیزم تکرار می‌گردد. این نوع کارت در سطح بین‌المللی بسیار شایع می‌باشد و مؤسسات بین‌المللی بزرگ همچون ویزا و مسترکارد از این نوع فناوری برای کارت های خود استفاده می نمایند .(Boeschoten, 2002, p. 43)

ب) کارت هوشمند

به علت پایین بودن ظرفیت ذخیره سازی اطلاعات بر روی کارت های مغناطیسی و نیاز به افزایش قابل توجه حجم حافظه این کارت ها به خصوص در کاربردهای که مستلزم به کارگیری الگوریتم های پیچیده رمزنگاری باشند (جوانب امنیتی) و یا ضبط اطلاعات خاص، و همچنین مشکل ترافیک خطوط ارتباطی و مخابراتی، کارت های مغناطیسی جوابگو نمی باشد ‌بنابرین‏ طی سال های اخیر اقدامات ویژه ای برای نصب حافظه ها و پردازشگرهای رایانه ای روی کارت ها صورت گرفته است، حاصل این اقدامات ابداع و عرضه کارت های هوشمند می‌باشد. کارت های هوشمند عبارت کلی است که گاهی با نام های کارت تراشه دار، کارت حافظه دار و کارت با مدارهای مجتمع معرفی و عرضه می‌شوند. استفاده وسیع از کارت های هوشمند از سال ۱۹۹۴ توسط مؤسسات معتبر بین‌المللی نظیر ویزا، مسترکارد و یوروپی به عنوان پایه و اساس سیستم های پرداخت تجاری آینده در سطح جهانی شناخته شد.

کارت هوشمند به عنوان کارآمدترین عضو خانواده کارت های معمول، قلمداد می شود. این کارت شامل یک مدار مجتمع الکترونیکی به شکل تراشه می‌باشد که عناصری برای نقل و انتقال ذخیره سازی و پردازش اطلاعات به همراه دارد. انتقال اطلاعات می‌تواند به وسیله اتصالاتی که بر روی سطح کارت وجود دارد و یا بدون اتصالات از طریق میدان های الکترومغناطیسی انجام شود. یکی از فواید این کارت ها این است که اطلاعات ذخیره شده در آن ها می‌تواند در برابر دسترسی و تغییرات غیر مجاز محافظت شود. از مزیت های دیگر کارت های هوشمند، در کنار اعتبار بالای آن به لحاظ امنیتی، طول عمر بیش تر آن در مقایسه با کارت های مغناطیسی می‌باشد.

با پیشرفت هایی که در تولید و استفاده از کارت های هوشمند به وجود آمده است انواع جدید پروژه های پول الکترونیکی در کشورهای آمریکا و سایر کشورهای پیشرفته در دست اجرا می‌باشد. در همین زمینه به عنوان مثال از کیف پول الکترونیکی و کارت های موندکس می توان نام برد. کیف پول الکترونیکی عبارت است از کارت مخصوصی که جهت خریدهای کوچک مثل بلیط اتوبوس، قطار، تاکسی یا هزینه صورت حساب رستوران مورد استفاده قرار می‌گیرد. مزیت کیف پول الکترونیکی امنیت، آسانی در پرداخت، عدم نیاز به حمل پول خرد، ریسک کم و پرداخت تضمین شده می‌باشد. موندکس یک کارت هوشمند می‌باشد که توسط بانک نشنال وست مینستر ارائه گردید. این کارت جهت حذف پول کاغذی و سکه طراحی شده است. هدف از این کارت ایجاد یک نوع استاندارد برای پول الکترونیکی است. این کارت از فناوری کارت های هوشمند استفاده می‌کند و در ماشین های خودپرداز، تلفن های مخصوص، ترمینال های نقطه فروش و کیف های موندکس قابل استفاده است ( شهرستانی، ۱۳۸۷، صص۴۵-۴۴ ).

انواع کارت به لحاظ گسترده جغرافیایی کاربرد

نوع دیگر طبقه بندی کارت ها بر حسب گسترده جغرافیای کاربرد آن ها می‌باشد که به دو دسته تقسیم می‌شوند:

الف) کارت های داخلی

ب) کارت های بین‌المللی

الف) کارت های داخلی

کارت های داخلی همان گونه که از اسمشان پیدا‌ است در داخل محدوده جغرافیایی یک کشور کاربرد دارند و

تنها در داخل کشور و به ارز همان کشور قابل استفاده می‌باشد. این نوع کارت ها در اغلب کشورها رایج می‌باشد. در ایران هم طی سال های اخیر به کارگیری آن در سطح محدودی رایج شده است. این کارت ها می‌توانند دارای انواع مختلفی باشند. مثل کارت بدهکار، کارت اعتباری، کارت هزینه، کارت تضمین چک، کارت ماشین خود پرداز.

ب) کارت های بین‌المللی

کارت بین‌المللی همان گونه که از اسمش استنباط می شود، کارتی است که در بیش از یک کشور قابل استفاده باشد، ‌بنابرین‏ با بیش از یک ارز سر و کار دارد. دارنده این کارت ها می‌تواند در کشورهای مختلف (طرف قرارداد) به خرید و یا اخذ پول به ارز همان کشور اقدام نماید. مهمترین کارت بین‌المللی که حجم نسبتاً زیادی از کل کارت‌های بین‌المللی را به خود اختصاص داده‌اند، توسط مؤسسات ویزاکارد و مسترکارد ارائه شده است. این نوع کارت های بین‌المللی دارای انواع مختلفی مثل کارت کلاسیک، کارت طلایی، کارت تجاری، کارت الکترون، کارت ای تی ام و کارت مشترک می‌باشند.

با توجه به مشکلاتی که در زمینه تبدیل نرخ ارز و مبادلات ارزی بین صادر کننده کارت و پذیرنده کارت پیش می‌آید، جهت ارائه خدمات بین‌المللی، لزوم ایجاد یک سیستم مشترک بین بانکی در سطح بین‌المللی احساس می‌گردد. برای این منظور معمولاً بانک ها و مؤسسات مالی که تمایل دارند کارت‌های بین‌المللی صادر نمایند به عضویت سازمان هایی همچون ویزا و مسترکارت در می‌آیند. در ایران بانک رفاه کارگران یک نوع کارت بین‌المللی با همکاری ویزا^[۷] منتشر ‌کرده‌است و در کیش هم توسط مؤسسات خصوصی به میزان محدود کارت مسترکارت ارائه شده است ( شهرستانی، ۱۳۸۷، ص ۴۶ ).

مزایای استفاده از کارت های اعتباری

همان گونه که قبلاً گفته شد کارت به منظور انجام بخشی از وظایف پول بر اساس نیازهای مشتریان ابداع گردید. اشخاص با توجه به میزان وجه نقد و یا اعتبار به دست آمده از فعالیت های روزمره می‌توانند از کارت ها برای تبدیل این وجوه به مصارف مورد نیاز خود استفاده نمایند، به عبارت دیگر کارت وسیله ای برای اثبات اعتبار و صدور مجوز مصرف آن در مواقع مورد نیاز می‌باشد.

استفاده از کارت ها به جای پول و رشد چشمگیر استفاده از آن توسط مردم نشان دهنده اهمیت و مزایای آشکار آن است. کارت ها دارای مزایای آشکار مستقیم و مزایای پنهانی هستند در اینجا به اختصار مهم ترین

مزایای کارت ها ارائه می شود:

الف) کارت ها باعث افزایش سرعت و کاهش زمان انتقال وجوه از یک نقطه به نقطه دیگر می‌شوند.

ب) استفاده از کارت به جای پول باعث جلوگیری از انتقال پول نقد می‌گردد.

ج) استفاده از کارت به جای پول باعث افزایش امنیت در مقابل سرقت، مفقود شدن و از بین رفتن پول نقد می‌گردد.

د) سالیانه مبلغ قابل توجهی صرف چاپ اسکناس و وسایل مربوط به آن می شود، بهره گیری از کارت ها سبب کاهش هزینه های چاپ اسکناس می‌گردد.

ه) استفاده از کارت باعث می شود که دسترسی به وجوه و یا اعتبار تخصیصی به سرعت و در هر نقطه جغرافیایی امکان پذیر باشد.

و) استفاده از کارت ها سبب سهولت در رفع حوائج روزمره افراد می‌گردد.

ز) استفاده از کارت ها باعث ایجاد اعتبار و ارزش اجتماعی می شود.

ح) کارت ها، حجم مسافرت های درون شهری به منظور دریافت و پرداخت های معمولی بانک را کاهش می‌دهد و از این طریق باعث کاهش هزینه های فردی و اجتماعی می‌گردند.

ط) عمومیت یافتن استفاده از کارت باعث ترغیب بانک ها به بانکداری الکترونیکی و خروج از سیستم مبتنی بر کاغذ در عملیات بانکی می‌گردد.

ی) کارت امکان دسترسی به پول را آسان نموده و باعث تسهیل در امور پرداخت و دریافت وجوه نقد می‌گردد.

ک) از طریق گسترش و توسعه کارت های بین‌المللی می توان نظام کنترل ارز را بهبود بخشید .( Tej Paul Bhatla, 2003, p. 70 )

۲-۵) تشریح مفهوم عملکرد

مسیر توسعه و تکامل سازمان‌ها با تکامل خواسته ها، نیازها و علایق و آمال بشر همراه است. اگرچه سازمان‌ها در طول زمان ایفا کننده نقش ها و مأموریت های مختلفی بوده اند ولی در دوره معاصر کارکرد آن ها بسیار گسترده شده و انتظارات از آن ها به طور مداوم رو به تزاید است. توفیق درپاسخگویی ‌به این انتظارات نیازمند ایجاد ارتباط تنگاتنگ، مستمر و مؤثر بین فرآیندهای سازمانی و انتظارات گفته شده است. همچنین در دنیای رقابتی امروز سازمان ها در هر محیطی که فعالیت نمایند، دایماً نیازمند بهبود عملکرد بوده و باید تمام تلاش خود را در جهت دستیابی به تعالی عملکرد به کار گیرند لذا اهمیت پرداختن به عملکرد از سوی مدیران به عنوان یک وظیفه اساسی مطرح است. امروزه نقش سازمان در دستیابی به ‌هدف‌های‌ اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی آن چنان برجسته شده است که سازمان های هر جامعه را گردونه های تحقق اهداف آن می دانند. واقعیت آن است که سازمان‌ها به چند دلیل از ارکان ضروری زندگی انسان ها محسوب می‌شوند. آن ها به جامعه خدمت نموده و ما را قادر می‌سازند تا کارهایی را انجام دهیم که بدون وجود آن ها از عهده انجام آن بر نمی آمدیم. دانش و آگاهی ارائه نموده و زمینه ساز توسعه فردی و رشد و سعادت بشر می‌گردند. با در نظر گرفتن این اهمیت و نقش و تأثیر های گوناگونی که سازمان‌ها دارند، امروزه توجه فزاینده ای به ابعاد مختلف آن ها از جمله فرایند، سیستم ها و به ویژه آنچه سازمان بدان دست می‌یابد (عملکرد) می شود ( سید جوادین، ۱۳۸۶، ص۷۲۵ ).

بهبود مستمر عملکرد سازمان ها نیروی عظیم هم افزایی^[۸] ایجاد می‌کند که این نیروها می‌توانند پشتیبان برنامه رشد و توسعه و ایجاد فرصت های تعالی سازمانی شوند. بدون بررسی و کسب آگاهی از میزان پیشرفت و دستیابی به اهداف و بدون شناسایی چالش های پیش روی سازمان و کسب بازخورد واطلاع از میزان اجرای سیاست های تدوین شده و شناسایی مواردی که بهبود جدی نیاز دارند بهبود مستمر عملکرد میسّر نخواهد شد و تمامی موارد مذکور بدون اندازه گیری و ارزیابی امکان پذیر نیست. موضوع اصلی در تمام تجزیه و تحلیل های سازمانی، عملکرد است و بهبود آن نیز مستلزم اندازه گیری است و از این رو سازمانی بدون سیستم ارزیابی عملکرد قابل تصوّر نمی باشد ( آرمسترانگ، ۱۳۸۶، ص۳ ).

‌در مورد اینکه “عملکرد چیست” ؟ نگرش های متفاوتی وجود دارد. می توان عملکرد را فقط سابقه نتایج حاصله تلقی کرد. از نظر فردی، عملکرد، سابقه موفقیت های یک فرد است (سید جوادین، ۱۳۸۶، ص۷۲۶).

در ضرورت و تشریح وتعریف مفهوم واژه عملکرد باید خاطر نشان نمود که جایگاه این واژه از آن جا حائز اهمیت است که با تعریف ‌و تشریح عملکرد است که می توان آن را ارزیابی یا مدیریت نمود. هولتون وبیتز خاطر نشان ساخته اند که عملکرد یک ساختار چند بعدی است که ارزیابی آن بسته به انواع عوامل، متفاوت است. برنادین و همکارانش معتقدتد که عملکرد باید به عنوان نتایج کار تعریف شود، چون نتایج قوی ترین رابطه را با اهداف استراتژیک سازمان، رضایت مشتری و نقش های اقتصادی دارد. فرهنگ لغت اکسفورد عملکرد را ‌به این صورت تعریف نموده است که انجام، اجرا، تکمیل، انجام کار سفارش یا تعهد شده عملکرد را مشخص می کند. این تعریف به خروجی ها یا نتایج برمی گردد و در عین حال عنوان می‌کند که عملکرد ‌در مورد انجام کار و نیز نتایج حاصل از آن می‌باشد. ‌بنابرین‏ می توان عملکرد، را به عنوان رفتار یا روشی که سازمان‌ها، گروه ها و افراد کار را انجام می‌دهند، تلقی نمود ( رحیمی، ۱۳۸۵، ص۲۳ ).

بروم راج در تعریف خود از عملکرد معتقد است که عملکرد به معنای رفتار ها و هم به معنای نتایج است. رفتارها از فرد اجراکننده ناشی می شود وعملکرد را از یک مفهوم انتزاعی به عمل تبدیل می‌کنند. رفتارها فقط ابزارهایی برای نتایج نیستند، بلکه به نوعی خود نتیجه به حساب می‌آیند. و می توان جدای از نتایج ‌در مورد آن ها قضاوت کرد، این تعریف از عملکرد، منجر ‌به این نتیجه گیری می شود که هنگام مدیریت عملکرد گروه ها و افراد، هم ورودی (رفتار) و هم خروجی (نتایج) باید در نظر گرفته شوند. هارتل این مدل را مدل ترکیبی مدیریت عملکرد می نامد. این مدل سطوح توانایی یا شایستگی و موفقیت ها را همانند گذاری و بازبینی اهداف پوشش می‌دهد ( آرمسترانگ، ۱۳۸۶، ص۴ ).

۲-۶) عملکرد سازمانی

عملکرد در لغت یعنی حالت یا کیفیت کارکرد، ‌بنابرین‏ عملکرد سازمانی یک سازه کلی است که بر چگونگی انجام عملیات سازمانی اشاره دارد. معروف ترین تعریف عملکرد توسط نیلی و همکاران (۲۰۰۰) ارائه شده است: « فرایند تبیین کیفیت اثر بخشی و کارایی اقدامات گذشته ». مطابق این تعریف، عملکرد به دو جزء تقسیم می شود ۱: کارایی که توصیف کننده چگونگی استفاده سازمان از منابع در تولید خدمات یا محصولات است، یعنی رابطه بین ترکیب واقعی و مطلوب دروندادها برای تولید برون دادهای معین. ۲: اثربخشی که توصیف کننده درجه نیل به اهداف سازمانی است ( رحیمی، ۱۳۸۵، ص۳۰ ).

صاحب‌نظران و محققین معتقدند که عملکرد موضوعی اصلی در تمامی تجزیه و تحلیل های سازمانی است و تصور سازمانی که شامل ارزیابی و اندازه گیری عملکرد نباشد مشکل است (Feurer, 1995, p. 7).

در دنیای رقابتی، امروزه سازمان‌ها در هر محیطی که فعالیت نمایند، دائماً نیازمند بهبود عملکرد بوده و باید تمام تلاش خود را جهت دستیابی به تعالی عملکرد به کارگیرند. مدیریت عملکرد سازمانی فرایندی استراتژیک و جامع است که موفقیت پایدار سازمان را از طریق بهبود عملکرد فراهم می کند. این مفهوم که امروزه جایگزین ارزیابی عملکرد شده است ضمن داشتن بار مثبت نسبت به مفهوم ارزیابی که اغلب با واکنش منفی مدیران بویژه در جامعه ی ما و سازمان‌های ما روبروست، نشان دهنده ی اهمیت پرداختن به عملکرد سازمان از سوی مدیریت به عنوان یک وظیفه اساسی است. دستیابی به عملکرد برتر و کسب نتایج عالی نیز بدون داشتن برنامه ای که در قالب یک نظام منسجم و یکپارچه تدوین شده و به اجرا در بیاید، بسیار دشوار خواهد بود ( داریانی و دیگران، ۱۳۸۶، ص۳ ).

مقصود از عملکرد سازمانی، شیوه ای است که سازمان بتواند کار ها یا وظایف خود را به نحو عالی انجام دهد ( استونر^[۹]، ۱۳۸۶، ص۱۰ ).

۲-۷) ابعاد ارزیابی عملکرد

ارزیابی باید از کوچک‌ترین جزء تأثیرگذار در عملکرد یک سازمان شروع شده و با طی کردن سلسله مراتب سازمانی و استفاده از اطلاعات ارزیابی جزء به ارزیابی کل سازمان پرداخت. انجام ارزیابی در چهار سطح ضروری است:

۱- ارزیابی عملکرد کارکنان : این نوع ارزیابی، ارزیابی کوچک‌ترین واحد یک سازمان می‌باشد. در ادبیات

مدیریت در این حوزه مدل های بسیاری برای ارزیابی عملکرد کارکنان ارائه شده است. هر کدام از این الگوهای ارائه شده در این حوزه با تکیه بر شاخص هایی که برای ارزیابی معرفی کرده‌اند به ارائه شیوه ای برای سنجش عملکرد کارکنان به اقدام می پردازند.

۲- ارزیابی عملکرد بخشی از یک سازمان: از آنجا که یک سازمان متشکل از زیرمجموعه ها (بخش هایی) مختلف می‌باشد که مجموع این بخش ها سازمان را تشکیل می‌دهند، لذا برای ارزیابی عملکرد سازمان، ارزیابی عملکرد این زیرمجموعه ها بر مبنای شاخص ها و معیار های ارزیابی آن ها، ضروری است. در این نوع ارزیابی، ابتدا هدف و مأموریت های یک بخش در راستای اهداف و مأموریت های سازمان مشخص شده و سپس شاخص های ارزیابی آن ها تعریف شده و به محاسبه شاخص ها و سپس ارزیابی نتایج شاخص ها اقدام می شود.