جوانان(۲۴-۱۵)

۶۱۸۸۲۹

۳۰۹۵۹۶

۳۰۹۲۳۳

میانسالان(۶۴-۲۵)

۷۸۱۳۷۸

۳۹۲۸۴۷

۳۸۸۵۳۱

بزرگسالان(۶۵ و بیشتر)

۷۰۹۶۳

۴۰۲۸۳

۳۰۶۸۰

ماخذ: مرکز آمار ایران
جدول بالا نشان می دهد که بیشترین جمعیت در گروه سنی ۱۵ تا ۶۴ سال قرار دارند که در واقع نیروی کار فعال و بالفعل جامعه را تشکیل می دهند .لذا پرداختن به موضوع امنیت اجتماعی و شغلی هموطنان در این منطقه یکی از دغدغه های دولت می تواند باشد .
گویش سیستانی
گویش سیستانی یکی از گویش های مهم زبان فارسی است که مردم سیستان بدان تکلم می کنند. این گویش هم اکنون به صورت عمده در منطقه سیستان ایران، نیمروز و فراه افغانستان، سرخس ایران، ترکمنستان و دشت گرگان جاری می باشد.(بهاری، ۱۳۷۸)
این گویش از یک سو بیشترین خویشاوندی واژگانی و دستوری را با گویش موجود و گذشته خراسانی و فراتر از آن با لهجه های مرده ماوراءالنهری و تاجیکی کنونی دارد و از سوی دیگر واژه های مشترک بسیار با بلوچی دارد که با توجه به پیوندهای تاریخی و پیوستگی های جغرافیایی و مهاجرتهای قومی و خویشاوندی [ طایفه ای، امری طبیعی می باشد.(محمدی، ۱۳۷۹)
گونه های زبانی
چهار گونه فرعی می توان برای گویش سیستانی متصور شد که شامل گونه های زرگری، ادبی )ملّایی( سیدی و عربی می شود.

• زرگری

در گونه زرگری، ساخت هجایی یک اصل زیربنایی بوده و گویش به هجاهای سازنده تقسیم می شود و پس از هر هجای اصلی، یک هجای تبعی با ساخت »ز+ مصوت « ظاهر می شود. به عنوان مثال واژه (پو (به معنی پا به صورت پوزو تلفظ می شود

• ادبی

گونه ادبی سیستانی مورد کاربرد در مواردی از قبیل تقلید ادا، مداحی، متن خوانی، شبیه خوانی (تعزیه)، زبان ملایی و سخن گفتن از سر تأمل می باشد این گونه از چند زاویه با گونه معیار گویش سیستانی در تفاوت می باشد، شامل: ساختمان تک واژ وجهی «می «ساختمان تک واژ وجهی«ب« جزء پیشین، ساختمان تک واژ نفی و نهی و تکیه فعل هایی که تک واژ «می« دارند.

• سیدی

در گونه سیدی واج « س» به جای واج نخست قرار گرفته و در پایان عبارت« واج نخست حذف شده + ادی» افزوده می شود. مثلا کتاب به ستابکدی تبدیل می شود

• عربی

گونه عربی تنها در میان طایفه شیخ )از طوایف سیستانی( دیده می شود و غالباً برای ایجاد ارتباط میان اعضای خانواده در حضور مهمان بیگانه به کار برده می شود و حالت خصوصی دارد. این گونه از لغات عربی بیشتری بهره می جوید.

• عوارض طبیعی

• ارتفاعات