الف- یکسال بعد از قدرت اجرائی پیدا کردن میثاق گزارشی از طرف دولت مربوطه، تقدیم خواهد شد.

ب – بعد از آن هر دو سال یکبار و نیز هر زمان که کمیته درخواست نماید، دولت مربوطه گزارش خود را تقدیم می‌دارد. کمیته ممکن است اطلاعات بیشتری از ‌دولت‌های‌ عضو درخواست نماید.

۲- کمیته از طریق دبیر کل گزارش سالانه فعالیت‌های خود را همراه با پیشنهادات و توصیه های عمومی که بر اساس رسیدگی به گزارشات و اطلاعات ‌دولت‌های‌ عضو دریافت کرده‌است را به مجمع عمومی سازمان ملل متحد تقدیم خواهد نمود. همچنین پیشنهادات و توصیه های عملی همراه با نظراتی که ‌دولت‌های‌ عضو ابراز کرده‌اند، ضمیمه گزارش خواهد بود.

ماده دهم

۱- کمیته مقرات اجرائی اش را خود تعیین خواهد کرد.

۲- کمیته تعداد کارمندانش را به مدت دو سال خود انتخاب خواهد کرد.

۳- دبیر کمیته به وسیله دبیر کل سازمان ملل گمارده خواهد شد.

۴- نشست‌های کمیته به طور معمول در مرکز سازمان ملل برگزار خواهد شد.

ماده یازدهم

۱- اگر دولت عضوی دریابد که دولت عضو دیگری مقررات این میثاق را اجرا نمیکند، می‌تواند موضوع را به ‌عنوان شکایت جهت بررسی در کمیته مطرح نماید و کمیته شکایت مذبور را به دولت عضو مربوطه ارسال می‌دارد. در مدت ۳ ماه دولت دریافت کننده شکایت توضیحات و اظهارات را به طور کتبی و برای روشن شدن موضوع و در صورت امکان چاره جوئی آن، به کمیته تقدیم خواهد نمود.

۲- اگر ظرف شش ماه پس از دریافت اولین شکایت، موضوع مورد شکایت با مذاکرات دوجانبه و سایر اقدامات آشکار دیگر به رضایت هر دو طرف مربوطه منجر نگشت، هر یک از ‌دولت‌های‌ مربوطه حق خواهند داشت که با ارسال یادداشت مجددی به کمیته و همچنین به دولت مربوطه دیگر، موضوع را به کمیته ارجاع دهند.

۳- کمیته موضوعات (شکایات) دریافتی را بنابر بند ۲ این ماده بعد از محقق شدن اینکه تمام اقدامات چاره جویانه داخلی طی شده‌است اما طرفین به نتیجه‌ای نرسیده‌اند، بر طبق اصول و قوانین عمومی بین‌المللی شناخته شده به رسیدگی خواهد پرداخت. این قاعده در مواردی که شکایت به نحو غیر معقولی طولانی گردد، اجرا نخواهد شد.

1. 1. – واژه مصوب فرهنگستان در حوزه ع. سیاسی هم‌ارزِ آپارتاید (به انگلیسی: apartheid)؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، «لاتین»، در (۱۳۷۶-۱۳۸۵)، فرهنگ واژه های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۷-۱ (ذیل سرواژهٔ apartheid) ↑

1. 1. – Apartheid ↑

1. 1. -H . Victor conde, A Handbook of International Human Rights Terminology , Second Edition & 2002 , newyork ,P.16. ↑

1. 1. – International Convention on the prevention and Punishment Of the crime of Apartheid, UN GA Res. No. 3068 on 30 NOV.1973. ↑

1. 1. – مهرپور، حسین؛ نظام بین اللملی حقوق بشر، تهران، انتشارات اطلاعات، ۱۳۸۳، چاپ دوم، صص ۹۳ـ۹۲ ↑

1. 1. – United Nations Charter signed ↑

1. 1. – Universal Declaration of Human Rights , UN GA Res.217 A(III) on 10 Dec 1948 , art.2 ↑

1. 1. – International Covenant on Economic , Social and Cultural Rights (1966) art.2;Internalional Covenant on Civil and Political Rights (1966) art.2. ↑

1. 1. – International Convention on the Elimination of all forms of Racial Discrimination , UN GA Res.2106 A (xx) on 21 Des.1965. ↑

1. 1. – Non-Discrimination ↑

1. 1. – Nihal Jayawickrama , the Judicial Application of Human Rights law National , Regional and International Jurisprudence , Cambridge University press , first published , 2002 ,PP.174_179. ↑

1. 1. – مهرپور، حسین؛ نظام بین اللملی حقوق بشر، تهران ، صص ۹۳ـ۹۱٫ ↑

1. 1. – ابوالقاسم راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، بیروت، دارالمعرفه، واژه حق. ↑

1. 1. – محمد تقی مصباح یزدی، معارف قرآن، مؤسسه در راه حق، ۱۳۶۸، چ ۲، ص ۱۶۱ ↑

1. 1. – ناصر کاتوزیان، مقدمه علم حقوق، شرکت انتشار، ۱۳۷۴، چ ۲۰، صص ۲۶۵ و ۲۶۶٫ ↑

1. 1. – محمد تقی مصباح یزدی، حقوق و سیاست در قرآن، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ۱۳۷۷، چ۱، ص ۲۶٫ ↑

1. 1. – جمعی از محققان، مبانی اقتصاد اسلامی، دفتر همکاری حوزه و دانشگاه، ۱۳۷۱، چ ۱، ص ۲۵۳٫ ↑

1. 1. – میرزای نایینی، منیه الطالب، ج ۱، ص ۱۴۲، به نقل از: کتاب مبانی اقتصادی اسلامی، ص ۲۵۳٫ ↑

1. 1. – حقوق و سیاست در قرآن، صص ۳۰ و ۳۱٫ ↑

1. 1. – حقوق سیاست در قرآن، ج ۱، صص ۵۹ و ۶۰٫ ↑

1. 1. – عباس علی عمید زنجانی، فقه سیاسی، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۷، چ ۳، ج ۲، صص ۲۱۴ ـ ۲۲۷٫ ↑

1. 1. – همان، ج ۳، صص ۱۰۶ ـ ۱۱۸٫ ↑

1. 1. – معین، محمد( ۱۳۸۱ )؛ فرهنگ دو جلدی، تهران: انتشارات آدنا، ص ۴۲۲٫ ↑

1. 1. – گودرزی، حسین( ۱۳۸۵ )؛مفاهیم بنیادین در مطالعات قومی، تهران: تمدن ایران، ص ۹۷ ↑

1. 1. – کوئن،بروس( ۱۳۸۰ )؛مبانی جامعه شناختی، ‌غلام عباس توسلی و رضا فاضل، تهران: سمت، ص ۳۴۹٫ ↑

1. 1. – بوازر مارسل، ترجمه محسن مویدی( ۱۳۵۸ )؛ اسلام وحقوق بشر، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ص ۱۰۱٫ ↑

1. 1. – تجلیل تبریزی، ابوطالب (۱۳۶۴) « تطبیق چند مسئله در حقوق اسلام با حقوق غرب »؛ نور علم، شماره ۹، صص ۲٫ ↑

1. 1. – بوازر مارسل، ترجمه محسن مویدی( ۱۳۵۸ )؛ اسلام وحقوق بشر، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ص ۱۰۶٫ ↑

1. 1. -(www. dailyopensociety.com) ↑

1. 1. – محمد حسین طباطبایی، معنویت تشیع، انتشارات تشیع، ص ۱۸۸٫ ↑

1. 1. – المیزان، ج ۱۸، ص ۳۲۶٫ ↑

1. 1. – ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، مدرسه امام امیرالمؤمنین، ۱۳۷۷، چ ۱۸، ج ۲۲، ص ۱۹۹٫ ↑

1. 1. – صادق احسان بخش، آثار الصادقین، رشت، چاپ جاوید، ۱۳۶۷، چ ۱، ج ۳، ص ۳۳۰٫ ↑

1. 1. – گوهر مرد و بزرگی او از نسب و مال و دین و کرم و شرف و کردار نیکو، نیکویی و خوبی، شرف ثابت، وسعت زندگی، فرهنگ بزرگ جامع نوین احمد سیّاح، عربی به فارسی، انتشارات اسلام، ۱۳۷۰، چ ۴، ج ۱، ص ۲۵۸٫ ↑

1. 1. – محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳، چ ۲، ج ۷، ص ۲۹۱٫ ↑

1. 1. – محمدرضا حکیمی، الحیاه، دائره طبع و نشر، ۱۳۶۰، چ ۳، ج ۱، ص ۳۸۲٫ ↑

1. 1. – شیخ صدوق، الامالی، ص ۶۰۷٫ ↑

1. 1. – آثار الصادقین، ج ۳، ص ۳۳۱٫ ↑

1. 1. – کنز العمال، برگرفته از: حقوق اقلیت ها بر اساس قانون قرارداد ذمه، ص ۲۴٫ همانند این حدیث در تحف العقول، ص ۳۲ با اندکی اختلاف آمده است. ↑

1. 1. – همان ، ص ۱۰۱ ↑

1. 1. – حجتی کرمانی،( ۱۳۴۲ ) ،«اسلام و تبعیضات نژادی،اسلام کاخ پوشالی برتری های نژادی را واژگون کرد » ؛ درس هایی از مکتب اسلام، سال پنجم ، شماره ۳، صص۷٫ ↑

1. 1. – احمدزاده، امید( ۱۳۹۱ ) « بررسی حقوق اقلیت های دینی و نژادی در حکومت پیامبر اسلام » ‌فصل‌نامه مطالعات حقوق بشراسلامی،سال اول،شماره دوم،صص ۱۵٫ ↑