نقش ارتباط باز در ایجاد دلبستگی ایمن

مدل های کاری درونی والد از خود به عنوان مراقب لایق و مدل های کاری دورنی کودک از والد به عنوان در دسترس و پاسخگو در قلب ارتباط والد – کودک ایمن قرار دارد . این مدل های کاری درونی طرحواره های اساسی ای ایجاد می‌کنند که والد و کودک از طریق آن ها رفتارهای یکدیگر را تفسیر کرده و به آن رفتارها پاسخ می‌دهند . اطمینان کودک به در دسترس بودن والدین ، او را ‌به این سمت سوق می‌دهد که رفتار والد را مطلوب ببیند . یک چنین مدل کاری درونی برداشت های جاری کودک مبنی بر در دسترس بودن والد و احساس امنیت را تقویت می‌کند . اطمینان والد به توانایی خود در مراقبت از کودک ، درگیر شدن والد را تقویت کرده و به او اجازه می‌دهد راه هایی برای پذیرش نیازهای کودک ، البته همراه با در نظر گرفتن محدودیت های جدی برای او بیابد . هم چنین ، انتظارات مثبت از خود و دیگری ، می‌تواند هیجانی ، که در چگونگی پردازش اطلاعات مؤثر است ، را تنظیم نماید .

امنیت در سطح فردی باعث تقویت ارتباط در سطح میان فردی می شود . هنگامی که کودک با مشکل ها ، چالش ها ، و تعارض های بالقوه ای با والد روبرو می شود ، اطمینان به در دسترس بودن والد به او اجازه می‌دهد که هم احساس ها منفی و هم احساس ها مثبت خود را در سطح میان فردی به صورت مستقیم و باز انتقال دهد ( برترون ، ۱۹۹۰ ) ارتباط مستقیم کودک باعث می شود دریافت پیام های او توسط والد آسان تر شده و این پیام ها کمتر در معرض سوء تعبیر قرار گیرند . در نتیجه ،‌پاسخ والد به احتمال زیاد حساس و مناسب خواهد بود . هنگامی که کودکان وارد مرحله مشارکت تصحیح شونده توسط هدف^[۸۰] می‌شوند ( مارتین^[۸۱] ،‌۱۹۹۹ ) ،‌پاسخ والد به پیام های کودک اغلب شامل برقراری موازنه بین درخواست های کودک و اهداف والد و انتظارات رسشی کودک است ( بامربند ، ۱۹۶۷ ) . والد در مرحله مشارکت تصحیح شونده توسط هدف ،‌به تدریج مدل های کارنی درونی خود از کودک درونی خود از کودک را بازبینی می‌کند تا توانایی در حال رشد کودک برای تحمل ناکامی و درونی کردن قوانین والدین را نیز در نظر بگیرد . در نتیجه ، ارتباطهای والد شامل ایجاد مشارکت همکارانه از طریق مذاکره و برنامه ریزی مشترک است . مدل های کاری درونی والد هم برای دریافت پیام های کودک مهم اند و هم برای هدایت والد در قرار دادن محدودیت های مناسب برای کودک . مدل کاری درونی والد از خود به عنوان یک مراقب لایق باعث می شود او محدودیت ها را به صورتی شفاف و به طور جدی برای کودک اعمال کند .

ارتباط باز ،‌اطلاعات جدیدی تولید می‌کند که می توان با بهره گرفتن از آن ها مدل های کاری درونی را روزآمده کرده و بازبینی نمود . هنگامی که کودک ، نگرانی ها و موفقیت های خود را با والد در میان می‌گذارد ، مدل های کاری درونی والد از کودک به تدریج تغییر می‌کند تا بتواند علایق ، نگرانی ها ، حساسیت ها و توانایی‌های او را بشناسد . علاوه بر آن ، هنگامی که والدین اهداف خود را منتقل می‌کنند ، کودکان می‌توانند مدل های کاری درونی خود از والد را بازبینی کرده و نگرانی ها ، قوانین و عادت های والدین را نیز در نظر بگیرند . مدل های کاری درونی از خود و دیگری که روزآمد شده باشند به نوبه خود منجر به ارتباطهایی می‌شوند که در آن ارتباط ‌ها نیازهای والد و کودک پیش‌بینی شده و در نظر گرفته می‌شوند . اگر مدل های کاری درونی از خود و دیگری نسبتاً دقیق باشند ، باعث تشویق اعتماد واد و کودک در ارتباط شده که آن هم به نوبه خود از ارسال مستقیم و مناسب اهداف والد و کودک پیش‌بینی شده و در نظر گرفته می‌شوند . اگر مدل های کاری درونی از خود و دیگری نسبتاً دقیق باشند ، باعث تشویق اعتماد والد و کودک در ارتباط شده که آن هم به نوبه خود از ارسال مستقیم و مناسب اهداف والد و کودک حمایت کرده و قابلیت بیشتری برای همدلی با فرد دیگر فراهم می کند . مدل های کاری درونی روزآمد شده که اعتماد واقع بینانه به خود و دیگری را می پروراند ، منجر به ایجاد هیجان های مثبت در ارتباط ایمن می شود . این مدل ها در موارد تنیدگی اندک ، لذت ارتباط را بیشتر می‌کنند . مدل های کاری درونی مطلوب از خود و دیگری در موارد تنیدگی بالا به کودک اجازه می‌دهند که والد را به صورت وسیله بالقوه مقابله و منبع حمایت بنگرد . به طور خلاصه ،‌والد به صورت یک راه حل و نه یک مشکل نگریسته می شود .

حتی ایمن ترین ارتباط های والد – کودک توسط پیام هایی که سرنخ اشتباه می‌دهند ، دچار چالش می‌شوند . سطح فراشناختی پردازش می‌تواند ، نقش مهمی در اصلاح این نوع پیام ها داشته باشد . هنگامی که رفتار کودک از انتظارات طبیعی برآمده از مدل کاری درونی تخطی می‌کند ، پردازش فراشناختی آغاز می شود . در یک ارتباط ایمن ، رفتار غیر مشارکتی کودک احتمالاً به صورت یک استثنا نگرسته می شود و توجه دقیق تر والد را به موضوع جلب می‌کند . همین طور ، اگر مدل کاری درونی کودک که برداشت های او از رفتار والدین را مبنی بر در دسترس بودن و پاسخگو بودنن هدایت می‌کند ، همسو با رفتار والد نباشد ، کودک یا آن رفتار را نادیده می‌گیرد یا آن را مجدداً تفسیر می کند . در هر دو حالت ، رفتارهایی از از والد و کودک که همسو با انتظارات ایمن نیستند ، تبدیل به فرصت هایی برای روز آمد سازی مدل های کاری درونی می‌شوند به گونه ای که احتمال سوء برداشت های مشابه در تعامل های آتی کاهش یابد . با توجه ‌به این موضوع ،‌سرنخ های اشتباه و سوء برداشت ها عملکرد مهمی در ارتباط های ایمن دارند ،‌چرا که آغازگر ارزیابی مجدد مدل های کاری درونی بوده و باعث بازبینی آن ها می‌شوند.

چر خه ایمن و چرخه اضطرابی در ارتباطات والد و کودک