همچنین کمیته یاد شده در این ماده موظف است یک نسخه از همه گزارش های ارسالی را به شورای عالی اجرای سیاست های کلی اصل چهل و چهارم (۴۴) قانون اساسی و شورای گفت‌ و‌گو موضوع ماده (۷۵) قانون برنامه پنجم توسعه ارائه نماید.

۵-۴-اصول و مبانی حقوقی خصوصی سازی

تا قبل از جنگ جهانی اول بواسطه حاکم بودن دیدگاه ‌کلاسیک‌ها و حاکمیت بازار در تصمیم گیری‌های اقتصادی، دخالت مستقیم دولت در فعالیت های تولیدی و اقتصادی اندک بود، پس از پایان جنگ جهانی اول و ایجاد اتحاد جماهیر شوروی ۱۹۱۷ و بخصوص بعد از بحران بزرگ اقتصادی سال ۱۹۲۹ در غرب و با زیرسؤال رفتن اندیشه مکتب کلاسیک و حاکمیت دیدگاه کینز درمسایل اقتصادی، دولت نقش مسلطی را در صحنه تولید و اقتصاد به دست آورد و مکانیزم بازار، نقش جانبی پیدا کرد.

۵-۵-پیشینه خصوصی سازی

ازچند دهه پیش خصوصی سازی به عنوان راه کاری اثربخش مورد توجه کشورهای پیشرفته قرارگرفته است.پس از جنگ جهانی دوم،میزان ونوع و نحوه دخالت دولت ها در امور اقتصاد و همچنین هدایت روند رشد و توسعه اقتصادی این کشورها به نحوه جدی تر مطرح شد.براین اساس لازم بود که ‌دولت‌های‌ کشورهای درحال توسعه نیز دخالت بیشتر در اقتصاد داشته باشند. ولی پس از گذشت مدت زمانی به دلیل عدم کارایی بنگاه های بخش دولتی و همچنین عدم موفقیت آن ها در رسیدن به اهداف موردنظر بحث خصوصی سازی مطرح شد که این امر اواسط دهه ۸۰ به بعد تحت تفکر اقتصادی نئوکلاسیکها یا پول گراها مطرح و در بسیاری از کشورهای جهان تأثیر خود را گذاشت.

دکترعلیرضا رحیمی بروجردی در کتاب خصوصی سازی آورده است: قبل از دهۀ ۱۹۸۰ میلادی خصوصی سازی در سطح محدودی مورد استفاده قرار می گرفت و شرکت های دولتی کمی خصوصی سازی شدند، اما طی دهۀ مذکور، بیش از هزار شرکت دولتی در آمریکای لاتین، آسیای شرقی و جنوبی، زلاندنو،انگلستان و…خصوصی سازی شدند.خصوصی سازی در دهۀ ۱۹۹۰ یکی از اقدامات اساسی دولت های توسعه یافته و درحال توسعه به شمار آمد واز ابعاد بسیار وسیعی برخوردار شد و بسیاری از شرکت های دولتی در این دهه در صف خصوصی سازی قرار گرفتند.در این میان فروپاشی نظام سوسیالیستی اتحاد جماهیر شوروی، از مهمترین عواملی بود که در سرعت گرفتن حرکت به سوی خصوصی سازی و آزادسازی ایفای نقش نمود.

در شیلی و انگلستان در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ را معمولا نخستین سیاست های خصوصی سازی در تاریخ مدرن تلقی می‌کنند. برخی تحلیل های اقتصادی خصوصی سازی، فروش جزیی بنگاه های دولتی که در آلمان در دوران صدراعظمی آدنایر در اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ اجرا شد را به عنوان نخستین برنامه خصوصی سازی تمام عیار شناسایی کردند و برخی ادعا می‌کنند ملی زدایی صنایع آهن و فولاد در انگلستان در اوایل دهۀ ۱۹۵۰ با اینکه فقط محدود به یک بخش بود را باید نخستین خصوصی سازی در جهان بنامیم.

۵-۶-دلایل خصوی سازی

برای خصوصی سازی دلایل متعددی بیان شد که شاخص ترین این دلایل عملکرد ضعیف شرکت های دولتی در مقایسه با بخش خصوصی است.چنان که مشاهده می‌گردد شرکت های دولتی به علت پایین بودن بهره وری،هزینه های سنگینی را بر بودجه دولت تحمیل می‌کنند و ‌بار مالی دولت را افزایش می‌دهند،گرچه این امر ممکن ‌از ضعف و یاعدم نظارت دولت ها باشد،اما یکی از راه های کاهش کسری بودجه دولت،کاهش این هزینه ها به وسیله خصوصی سازی شرکت های دولتی است. با این کارمی توان آن دسته از دارایی های دولت را که دربخش دولتی به طور بهینه مورد استفاده قرار نمی گیرند ویا ازبین می‌روند را افزایش داد.

خصوصی سازی می‌تواند منابع انسانی و مالی را به صورت کارا و بهینه تخصیص دهد و نیروی کار مازاد را به طرف فعالیت های مولد اقتصادی سوق دهد و فرصت های به وجود آمده برای فعالیت های فاسد را کاهش دهد و ایجاد شغل های مبتنی بر رشد، به جای خلق اشتغال کاذب می‌تواند از نتایج خوب خصوصی سازی محسوب می شود. عملکرد اقتصادی کشورهای شرق آسیا بر پایۀ بخش خصوصی، ایجاد رقابت شدید میان بنگاه های اقتصادی، تکیه بر صادرات و تشویق سرمایه گذاری های خارجی، نشان می‌دهد که با خصوصی سازی می توان به بازارهای خارجی، فناوری مطلوب با سرمایه و منابع مورد نیاز، دست پیدا کرد، علاوه براین که بازارهای سرمایه را نیز گسترش داد. شکست اقتصادهای برنامه ریزی شده و مالکیت دولتی در شوروی سابق، اروپای شرقی و… ضرورت خصوصی سازی را خاطرنشان می‌سازد و اطمینان می‌دهد که ازاین راه می توان پایۀ مالکیت بخش خصوصی را گسترش داد.

۵-۷-تعریف خصوصی سازی

واژه خصوصی سازی ‌در سال‌ ۱۹۸۳ برای اولین باردرفرهنگ لغات دانشگاهی وبستر بدین صورت تعریف شده است: خصوصی سازی عبارت است از« تغییرکنترل یا مالکیت از سیستم دولتی به سیستم خصوصی است.دراواخرمهرماه سال ۱۳۷۲ ازسوی سازمان بهره وری آسیایی (APO) جلسه هماهنگی پیرامون مقوله خصوصی سازی برای کشورهای عضو درشهر جاکارتای اندونزی برگزار شد و در این جلسه به مفاهیمی چون:برگردانیدن بنگاه های ملی شده به بخش خصوصی،حاکم کردن شرایط رقابت کامل بر واحدهای دولتی (مقررات زدایی) و آزادسازی یا انتقال کامل کنترل قانونی بنگاه ها،برای تعریف خصوصی سازی اشاره شد، ولی نهایتاً اعضا تعریف ارائه شده توسط بانک جهانی یعنی” انتقال مالکیت یا کنترل بنگاه های اقتصادی از دولت به بخش خصوصی” را به عنوان تعریف خصوصی سازی پذیرفتند. خصوصی سازی فرایندی اجرایی، مالی و حقوقی است که دولت‌ها در بسیاری از کشورهای جهان برای انجام اصلاحات در اقتصاد و نظام اداری کشور به اجرا درمی آورند. خصوصی سازی به مجموعه ای از اقدامات گفته می شود که در قالب آن سطوح مختلف کنترل، مالکیت و مدیریت از بخش دولتی خارج و به بخش خصوصی سپرده می شود.

۵-۸-اهداف خصوصی سازی