مواجهه با توکسین­های حاوی مواد حشره­کش خطر ابتلا به پارکینسون را دو برابر می­ نماید( تانر و همکاران^[۳۲]، ۲۰۱۱؛ دی لو و برتلر،۲۰۰۶). مواجهه با فلزات سنگین از طریق احتمال تجمع در ماده خاکستری مغز به عنوان یکی دیگر از عوامل خطر این بیماری به شمار می­رود. با وجود این مطالعات موجود در این زمینه با قطعیت این مطلب را تأیید نکرده است(دی لو و برتلر^[۳۳]،۲۰۰۶). با وجود عوامل خطر متعددی که برای این بیماری عنوان شده است، برخی از عوامل نیز در برابر بروز این بیماری نقش محافظت کننده دارند. به طور مثال نتیجه یک مطالعه نشان می­دهد مصرف کافئین در برابر ابتلا به پارکیسنون نقش محافظت کننده دارد(کوستا و همکاران^[۳۴]،۲۰۱۰). مطالعات اپیدمیولوژیک آینده نگر انجام شده بر روی گروه وسیعی از مردان نشان می­دهد که خطر ابتلا به بیماری پارکینسون با افزایش مصرف قهوه و سایر نوشیدنیهای حاوی کافئین کاهش می­یابد(گانگورا-آلفارو^[۳۵]،۲۰۱۰). از سوی دیگر استعمال تنباکو علی‌رغم تأثیر سوء آن بر طول عمر و کیفیت زندگی، خطر ابتلا به پارکینسون را کاهش می­دهد؛ به نحوی که خطر ابتلا در افراد سیگاری تا یک سوم افراد غیر سیگاری کاهش می­یابد. اساس این تأثیر هنوز ناشناخته است اما احتمالاتی ‌در مورد اینکه نیکوتین به عنوان نوعی محرک دوپامین عمل می­ کند، مطرح است. مصرف آنتی اکسیدان­ها از طریق مصرف ویتامین C و D نیز به عنوان عوامل محافظت کننده دیگر مطرح ‌شده‌اند، اما نتایج مطالعات مختلف متناقض بوده و تأثیر مثبت مصرف آن ها هنوز تأیید نشده است. ‌در مورد تأثیر مصرف چربی و اسیدهای چرب نیز نتایج متناقضی به چشم می­خورد. علاوه بر این شواهد اولیه­ای نیز ‌در مورد اثر محافظتی استروژن­ها و داروهای ضد التهابی وجود دارد( دی لو و برتلر،۲۰۰۶).

بیماری پارکینسون حرکات افراد را تحت تأثیر قرار می­دهد و سبب ایجاد اختلالات حرکتی می­ شود. بارزترین علائم حرکتی در شروع بیماری عبارتند از لرزش یا ترمور^[۳۶]، سفتی^[۳۷]، برادی کینزی^[۳۸] یا کندی حرکت و اختلال در راه رفتن یا عدم تعادل وضعیتی^[۳۹]. علائم غیر حرکتی شامل اختلال عملکرد اتونومیک، مشکلات عصبی- روانی(خلق، شناخت، رفتار یا تغییرات فکری) و مشکلات حسی و خواب ‌می‌باشد. ترمور یا لرزش، بارزترین و شناخته شده­ترین علامت پارکینسون است. در حدود ۳۰ درصد مبتلایان به پارکینسون در آغاز بیماری ترمور ندارند و در اکثر آن ها این علامت با پیشرفت بیماری ایجاد می­ شود. این نوع ترمور معمولاً ترمور در حالت استراحت است به نحوی که ترمور عضو در انجام کارهای ارادی و در هنگام خواب از بین می­رود. ترمور بیشتر نقاط انتهایی اندام را درگیر می­ کند و در شروع بیماری معمولاً فقط در یک بازو یا پا وجود داشته و با پیشرفت بیماری به صورت دو طرفه دیده می­ شود. اصطلاح مورد استفاده برای ویژگی ترمور در مبتلایان به پارکیسنون “pill-rolling” است. این اصطلاح به منظور شرح تمایل اتصال میان انگشت اشاره و شست و انجام حرکت چرخشی همزمان این دو انگشت است(جانکوویک^[۴۰]،۲۰۰۸). برادی­کینزی(کندی حرکت) یکی دیگر از اختلالات حرکتی بیماری پارکینسون هست که با دشواریهایی در طی انجام دادن حرکات از زمان برنامه­ ریزی برای شروع یک حرکت تا اتمام آن حرکت همراه است. انجام حرکات متوالی و همزمان در این بیماران مختل می­ شود(جانکوویک،۲۰۰۸). برادی­کینزی ناتوان کننده­ترین علامت در مراحل اولیه بیماری است(سامی و همکاران^[۴۱]،۲۰۰۴). تظاهرات اولیه با مشکلاتی در طی انجام کارهای روزمره( که نیازمند داشتن کنترل بر حرکات ظریف از قبیل نوشتن و لباس پوشیدن هستند) همراه هستند. برادی­کینزی ‌در مورد همه حرکات یا در زمان‌های مختلف، یکسان نیست. این علامت بر اساس میزان فعالیت یا وضعیت عاطفی فرد تغییر می­یابد به نحوی که برخی از بیمارانی که به سختی می ­توانند راه بروند هنوز هم قادر به راندن دوچرخه هستند. یکی دیگر از علائم شایع در پارکیسنون سفتی اندام­ها^[۴۲] است. سفتی اندام ناشی از نوعی انقباض بیش از حد و مداوم عضلانی است. سفتی ممکن است با دردهای مفصلی همراه باشد(جانکوویک،۲۰۰۸). در مراحل اولیه بیماری، سفتی اغلب غیر قرینه است و عضلات گردن و شانه­ها را قبل از صورت و انتهاها درگیر می­ کند. با پیشرفت بیماری سفتی معمولاً تمام بدن را درگیر کرده و توانایی حرکت را کاهش می­دهد(اسلیوان و شومیتز^[۴۳]،۲۰۰۷). ناپایداری وضعیتی^[۴۴] یکی دیگر از علائم شایع در این بیماران است. این حالت معمولاً در مراحل انتهایی بیماری رخ می­دهد و منجر به اختلال در تعادل و افتادن­های مکرر و در نتیجه شکستگی­های استخوانی می‌شود(جانکوویک،۲۰۰۸). ناپایداری اغلب در مراحل اولیه به­ ویژه در افراد جوانتر مشاهده نمی­ شود (سامی و همکاران^[۴۵]،۲۰۰۴). حدود۴۰ درصد از بیماران ممکن است افتادن^[۴۶] را تجربه کنند و ۱۰ درصد آنان هفته­ای یکبار دچار افتادن ­شوند. تعداد دفعات افتادن به شدت بیماری پارکیسنون بستگی دارد. سایر علائم و نشانه­ های حرکتی شناخته شده، منجر به اختلال در گام برداشتن و ایستادن(مانند شتابزدگی غیر ارادی^[۴۷]]حرکات سریع ‌به این سو و آن سو در گام برداشتن و وضعیت خم شده به سمت جلو در هنگام راه رفتن[)(جانکوویک،۲۰۰۸). اختلال در تکلم و بلع(روسال و همکاران^[۴۸]،۲۰۱۰)؛ ماسکه شدن صورت^[۴۹]؛ و ریز شدن دست خط^[۵۰] می­شوند؛ اگرچه دامنه مشکلات حرکتی ممکن است حتی وسیع­تر از این نیز باشد(جانکوویک،۲۰۰۸).