گردشگری ورزشی به نوعی به اقتصاد مکمل گردشگری تبدیل شده است. کشورها در مواقعی که با کسادی روبه‌رو هستند با ترتیب دادن فستیوال‌هاو کارناوال‌های ورزشی به رشد صنعت توریسم کمک می‌کنند همچنین در گردشگری ورزشی گردشگران علاوه بر ورزش و دیدار از مسابقات، اقدام به بازدید از اماکن دیگر و خرید نیز می‌نمایند.(همان منبع، ۵۹)
۴ـ گردشگری فرهنگی
فرهنگ مجموعه رفتار آموخته شده انسانی را در بر می‌گیرد که در چارچوب انتقال ایده ها، اسطوره ها و تصورات از نسلی به نسل دیگر، از گروهی به گروه دیگر چشم انداز فرهنگی را در هر محیط جغرافیایی برپایه‌ی میراث و واقعیات ذهنی و اجتماعی و فنی شکل می‌دهد.
در گردشگری فرهنگی گردشگر با هدف دیدن جلوه‌ها و جاذبه‌های فرهنگی خاص همچون مکان‌های میراث فرهنگی (موزه‌ی لووردر فرانسه یا پرادو در مادرید)، نشانه های زیبا شناختی، هنرها و نمایش‌ها، موسیقی، فولکلور، رفتارها و … که در خارج از مکان سکونت وی قرار دارد پابه سفر می‌گذارد که البته حاصل این سفرها به دست آوردن اطلاعات و تجربیات جدیدی برای ارضای نیازهای فرهنگی است. (همان منبع، ۵۷ – ۵۵)
این نوع گردشگری امروزه بخش مهمی از تقاضای جهانی گردشگری را تشکیل می‌دهد.
دیدار از آئین‌های سنتی، جشن‌های مذهبی، عزاداری‌ها ـ هنرهای دستی، معماری و… از جاذبه‌های فرهنگی این نوع گردشگری است.
۵ـ گردشگری سلامت
یکی از گونه‌های گردشگری، گردشگری بهداشتی یا سلامت[۱۵] است. در این نوع افراد به منظور استفاده از خدمات بهداشتی- پزشکی به مکان‌هایی که تسهیلات درمانی موردنظرشان وجود داشته باشد سفر می‌کنند. این نوع گردشگری با هدف تأمین سلامت، مراقبت بهداشتی و گذراندن دوره نقاهت و بازپروری انجام می‌شود.
جریان این نوع گردشگری از کشورهای پیرامون به مرکز می‌باشد. معمولاً مردم مناطق و کشورهای پیرامونی که دسترسی کمتری به درمان‌های مؤثر و مفید دارند به کشورهای پیشرفته که امکانات ویژه پزشکی و بهداشتی را دارا هستند، مسافرت می‌کنند. به عنوان مثال سوئیس یک کانون عمده معالجه‌ی سل در دنیا است و از سه قرن قبل تا به‌حال بیمارستان‌ها و اقامتگاه‌هایی ویژه در کوهستان‌های سوئیس برای معالجه احداث شده است. (پاپلی یزدی، سقایی، ۱۳۸۹)
در سال‌های اخیر آمریکا،آلمان وسوئیس از کشورهایی هستند که بیماران زیادی به منظور درمان به این کشورها سفر کرده‌اند.
۶ـ گردشگری تاریخی
این گونه از گردشگری که گردشگری “میراث” نیز نامیده می‌شود به بازدید از موزه‌ها، مکان‌ها و ابنیه های تاریخی می‌پردازد و امروزه بخش عمده‌ای از گردشگری را به‌خود اختصاص داده است.
۷ـ گردشگری قومی
این نوع گردشگری به منظور مشاهده ی سبک زندگی افراد بومی و اقوام انجام می‌شود و هدف از آن شناخت اقوام مختلف و شرکت در تجربه های آنان است. تماشای مراسم سنتی، جشن‌ها، آئین‌ها از جمله جذابیت‌های این نوع گردشگری است.
۸ـ گردشگری هنری
گردشگری هنری در پی‌شناخت هنرهای ملل دیگر و آگاهی از آن است. صنایع دستی هر کشور از جمله جاذبه‌های هنری گردشگری به‌حساب می‌آید.
۹ـ گردشگری کاری
مقصود اصلی از این گونه گردشگری تفریح یا استراحت نیست بلکه انجام بخشی از کار و حرفه توام با مسافرت است. مشخصه این گردشگری شرکت در کنفرانس‌ها، گردهمائی‌ها، سمینارهای علمی، تحقیقاتی و تخصصی است.
۱۰ـ گردشگری تفریحی
توجه این گونه گردشگری معطوف به شرکت در فعالیت‌های ورزشی،استفاده ار چشمه های آب‌معدنی، حمام آفتاب، برخوردهای اجتماعی در یک محیط دلنشین و راحت است. (الوانی و دهدشتی، ۱۳۹۲، ۱۱۰ ـ ۱۰۸)
۱۱ـ گردشگری زیست محیطی
یکی از گونه‌های مهم که می‌تواند گردشگران بسیاری را به مقاصد گردشگری جذب کند، گردشگری زیست محیطی است که با انگیزه سفر به مناطق دارای جاذبه‌های طبیعی شکل می‌گیرد. سازمان جهانی گردشگری،گردشگری زیست محیطی را این گونه تعریف کرده‌است.” مسافرت به مناطق طبیعی که همراه با احساس مسئولیت باشد و موجب بهبود سطح زندگی مردم محلی و حفظ محیط زیست شود.”
گردشگری زیست محیطی مستلزم ویژگی‌های زیر است:
۱ـ برجای نهادن آثار مثبت در زمینه‌ی حفاظت از محیط زیست و ارتقای کیفیت مدیریت آن
۲ـ داشتن حداقل آثار منفی برای محیط طبیعی و جوامع محلی
۳ـ به حداکثر رساندن مشارکت مردم محلی در تصمیم‌گیری‌های مربوط به فعالیت گردشگری
۴ـ تدارک فرصت‌های مناسب برای مردم محلی و دست‌اندرکاران گردشگری برای ارتقای بهره‌وری و پایداری آن
گردشگری زیست محیطی می‌تواند با بهره گرفتن از توان‌های محیطی سبب افزایش همکاری،حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار شده، تحرک و پویایی را در اقتصاد محلی و منطقه‌ای به وجود آورد. (پاپلی یزدی، سقایی، ۱۳۸۹، ۵۹)
۱۲ـ گردشگری ماجراجویانه
این نوع گردشگری مربوط به افرادی است که عاشق کارهای متهورانه هستند و به دنبال هیجان بیشتر می‌باشند در نتیجه سفرهای مخاطره‌آمیز و حادثه جویانه بر فراز قله‌ها، در مسیر رودهای خروشان، شکار حیوانات وحشی در محیط‌های بکر و دست نخورده را تجربه می‌کنند. کوهنوردی همراه با عملیات خطرناک، پرش آزاد، قایق‌سواری در آب‌های خروشان از این نوع گردشگری است. ( زاهدی، ۱۳۸۹)
۱۳ـ گردشگری تجاری و بازرگانی
درسفرهایی که با هدف بازرگانی و تجارت انجام می‌شود مسافر در گردهمایی‌ها، کنفرانس‌ها، نمایشگاه‌ها، شوراها، برنامه های آموزشی، تبلیغی و…شرکت می‌کند.
سفرهای بازرگانی “سفر چند منظوره” است؛ به این معنی که مسافر می‌تواند با یک سفر‌چندین هدف را تأمین کند. برای مثال هنگامی که فردی با هدف بازرگانی سفر می‌کند یا زمانی که تعطیلات خانوادگی با مسافرت بازرگانی همزمان شود، نوعی مسافرت دو منظوره مشاهده می‌شود. (کاظمی، ۱۳۸۵، ۱۸۲) کشورهایی همچون آمریکا، آلمان، ژاپن، انگلیس بیشترین مسافران تجاری را به خود جلب می‌نمایند.
۱۴ـ گردشگری شهری
نواحی شهری به علّت آنکه جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی بسیاری دارند غالباً مقاصد گردشگری مهمی محسوب می‌شوند. شهرها معمولاً جاذبه‌های متنوع و بزرگی شامل موزه‌ها، بناهای یادبود، سالن‌های تئاتر، استادیوم‌های ورزشی، پارک‌ها،شهربازی ها،مراکز خرید،رستورانهاو…را دارا هستند که خود گردشگران بسیاری را جذب می‌کند.
در این ارتباط می‌توان به شهرهایی همچون پاریس، لندن، نیویورک اشاره کرد که در درون خود جاذبه‌های بیشماری را جای داده‌اند. تهران، اصفهان، تبریز، مشهد، شیراز نیز در بین شهرهای ایران دارای امکانات، جاذبه‌ها و زیبایی‌های بیشتری می‌باشند و هر ساله میلیون‌ها مسافر را برای بازدید از دیدنی‌های این شهرها به سوی خود می‌کشانند.(پاپلی یزدی، سقایی، ۱۳۸۹، ۱۸۹)
۱۵ـ گردشگری روستایی
در گردشگری روستایی منابع فرهنگی، طبیعی و تاریخی نواحی روستایی به عنوان کالای فرهنگی گردشگری قابل عرضه‌اند. گردشگری روستایی موجب رشد اقتصادی، ایجاد تنوع و ثبات در اشتغال، پویایی تجارت و صنایع، گسترش فرصت‌هایی برای رشد درآمد به صورت فعالیت‌های چندگانه، ایجاد بازارهای جدید برای محصولات کشاورزی و گسترش مبنای یک اقتصاد منطقه‌ای می‌شود. در سال‌های اخیر با توجه به گسترش زندگی شهرنشینی و ماشینی بسیاری از مردم تمایل دارند به محیط‌های آرام با زندگی سنتی سفر کنند.
