مبحث چهارم – مبادله «داده پیام»
فصل اول – اعتبار قانونی ارجاع در «داده پیام»، عقد و اراده طرفین
ماده ۱۷ – «ارجاع در داده پیام» با رعایت موارد زیر معتبر است:
الف – مورد ارجاع به طور صریح در «داده پیام» معین شود.
ب – مورد ارجاع برای طرف مقابل که به آن تکیه می‌کند روشن و مشخص باشد.
ج – «داده پیام» موضوع ارجاع مورد قبول طرف باشد.
فصل دوم – انتساب «داده پیام»
ماده ۱۸ – در موارد زیر «داده پیام» منسوب به اصل‌ساز است :
الف – اگر توسط اصل‌ساز و یا به وسیله شخصی ارسال شده باشد که از جانب‌اصل‌ساز مجاز به این کار بوده است.
ب – اگر به وسیله سیستم اطلاعاتی برنامه‌ریزی شده یا تصدی خودکار از جانب‌اصل‌ساز ارسال شود.
ماده ۱۹ – «داده‌پیام»ی که بر اساس یکی از شروط زیر ارسال می‌شود مخاطب حق‌دارد آن را ارسال شده محسوب کرده، و مطابق چنین فرضی (ارسال شده) عمل نماید:
الف – قبلاً به وسیله اصل‌ساز روشی معرفی و یا توافق شده باشد که معلوم کند آیا«داده پیام» همان است که اصل‌ساز ارسال کرده‌است،
ب – «داده پیام» دریافت شده توسط مخاطب از اقدامات شخصی ناشی شده که‌رابطه‌اش با اصل‌ساز، یا نمایندگان وی باعث شده تا شخص مذکور به روش مورداستفاده‌اصل‌ساز دسترسی یافته و «داده پیام» را به مثابه «داده پیام» خود بشناسد.
ماد ۲۰ – ماده (۱۹) این قانون شامل مواردی نیست که پیام از اصل‌ساز صادر نشده‌باشد و یا به طور اشتباه صادر شده باشد.
ماده ۲۱ – هر «داده پیام» یک «داده پیام» مجزا و مستقل محسوب می‌گردد، مگر‌آن‌که معلوم باشد که آن «داده پیام» نسخه مجددی از «داده پیام» اولیه است.
فصل سوم – تصدیق دریافت
ماده ۲۲ – هرگاه قبل یا به هنگام ارسال «داده پیام» اصل‌ساز از مخاطب بخواهد یا‌توافق کنند که دریافت «داده پیام» تصدیق شود، اگر به شکل یا روش تصدیق توافق نشده‌باشد، هر نوع ارتباط خودکار یا مکاتبه یا اتخاذ هرنوع تدبیر مناسب از سوی مخاطب که‌اصل‌ساز را به نحو معقول از دریافت «داده پیام» مطمئن کند تصدیق دریافت «داده‌پیام»محسوب می‌گردد.
ماده ۲۳ – اگر اصل‌ساز به طور صریح هر گونه اثر حقوقی «داده پیام» را مشروط به‌تصدیق دریافت «داده پیام» کرده باشد، «داده پیام» ارسال نشده تلقی می‌شود، مگر آن‌که‌تصدیق آن دریافت شود.
ماده ۲۴ – اماره دریافت «داده پیام» راجع به محتوای «داده پیام» صادق نیست.
ماده ۲۵ – هنگامی که در تصدیق قید می‌شود «داده پیام» مطابق با الزامات فنی‌استاندارد یا روش مورد توافق طرفین دریافت شده، فرض بر این است که آن الزامات‌رعایت شده‌اند.
فصل چهارم – زمان و مکان ارسال و دریافت «داده پیام»
ماده ۲۶ – ارسال «داده پیام» زمانی تحقق می‌یابد که به یک سیستم اطلاعاتی خارج‌از کنترل اصل‌ساز یا قائم‌مقام وی وارد شود.
ماده ۲۷ – زمان دریافت «داده پیام» مطابق شرایط زیر خواهد بود:
الف – اگر سیستم اطلاعاتی مخاطب برای دریافت «داده پیام» معین شده باشد‌دریافت، زمانی محقق می‌شود که :
۱ – «داده پیام» به سیستم اطلاعاتی معین شده وارد شود؛ یا
۲ – چنانچه «داده پیام» به سیستم اطلاعاتی مخاطب غیر از سیستمی که منحصراًً‌برای این کار معین شده وارد شود «داده پیام» بازیافت شود.
ب – اگر مخاطب، یک سیستم اطلاعاتی برای دریافت معین نکرده باشد، دریافت‌زمانی محقق می‌شود که «داده پیام» وارد سیستم اطلاعاتی مخاطب شود.
ماده ۲۸ – مفاد ماده (۲۷) این قانون بدون توجه به محل استقرار سیستم اطلاعاتی‌جاری است.
ماده ۲۹ – اگر محل استقرار سیستم اطلاعاتی با محل استقرار دریافت «داده پیام»مختلف باشد مطابق قاعده زیر عمل می‌شود :
الف – محل تجاری، یا کاری اصل‌ساز محل ارسال «داده پیام» است و محل تجاری‌یا کاری مخاطب محل دریافت «داده پیام» است مگر آن که خلاف آن توافق شده باشد.
ب – اگر اصل‌ساز بیش از یک محل تجاری یا کاری داشته باشد، نزدیکترین محل به‌اصل معامله، محل تجاری یا کاری خواهد بود درغیراین‌صورت محل اصلی شرکت، محل‌تجاری یا کاری است.
ج – اگر اصل‌ساز یا مخاطب فاقد محل تجاری یا کاری باشند، اقامتگاه قانونی آنان‌ملاک خواهد بود.
ماده ۳۰ – آثار حقوقی پس از انتساب، دریافت تصدیق و زمان و مکان ارسال و‌دریافت «داده پیام» موضوع فصول دوم تا چهارم مبحث چهارم این قانون و همچنین‌محتوی «داده پیام» تابع قواعد عمومی است.
باب دوم – دفاتر خدمات صدور گواهی الکترونیکی
(Certification Service Provider)
ماده ۳۱ – دفاتر خدمات صدور گواهی الکترونیکی واحدهایی هستند که برای ارائه‌خدمات صدور امضای الکترونیکی در کشور تأسیس می‌شوند. این خدمات شامل تولید،صدور، ذخیره، ارسال، تأیید، ابطال و به روز نگهداری گواهی‌های اصالت (امضای)الکترونیکی می‌باشد.
ماده ۳۲ – آئین‌نامه و ضوابط نظام تأسیس و شرح وظایف این دفاتر توسط سازمان‌مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و وزارتخانه‌های بازرگانی، ارتباطات و فناوری اطلاعات،امور اقتصادی و دارایی و دادگستری تهیه و به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید.
باب سوم – در قواعد مختلف
مبحث اول – حمایت‌های انحصاری در بستر مبادلات الکترونیکی
فصل اول – حمایت از مصرف‌کننده (Consumer Protection)
ماده ۳۳ – فروشندگان کالا و ارائه دهندگان خدمات بایستی اطلاعات مؤثر در‌تصمیم‌گیری مصرف‌کنندگان جهت خرید و یا قبول شرایط را از زمان مناسبی قبل از عقد‌دراختیار مصرف کنندگان قرار دهند. حداقل اطلاعات لازم، شامل موارد زیر می‌باشد:
الف – مشخصات فنی و ویژگی‌های کاربردی کالا و یا خدمات.
ب – هویت تأمین کننده، نام تجاری که تحت آن نام به فعالیت مشغول می‌باشد و‌نشانی وی.
ج – آدرس پست الکترونیکی، شماره تلفن و یا هر روشی که مشتری درصورت نیاز‌بایستی از آن طریق با فروشنده ارتباط برقرار کند.
د – کلیه هزینه‌هائی که برای خرید کالا بر عهده مشتری خواهد بود (ازجمله قیمت‌کالا و یا خدمات، میزان مالیات، هزینه حمل، هزینه تماس).
هـ – مدت زمانی که پیشنهاد ارائه شده معتبر می‌باشد.
و – شرایط و فرایند عقد از جمله ترتیب و نحوه پرداخت، تحویل و یا اجرا، فسخ،ارجاع، خدمات پس از فروش.
ماده ۳۴ – تامین کننده باید به طور جداگانه ضمن تأیید اطلاعات مقدماتی،اطلاعات زیر را ارسال نماید :
الف – آدرس محل تجاری یا کاری تأمین کننده برای شکایت احتمالی.
ب – اطلاعات راجع به ضمانت و پشتیبانی پس از فروش.
ج – شرایط و فراگرد فسخ معامله به موجب مواد (۳۷) و (۳۸) این قانون.
د – شرایط فسخ در قراردادهای انجام خدمات.
