-
- – آیت کریمی. کلیات بیمه، ناشر بیمه مرکزی،۱۳۸۱ ، صفحه۵۴٫ ↑
-
- – محمد آل شیخ. شرایط ماهوی صحت عقد بیمه و ساختار شکلی آن، صفحه۹۵٫ ↑
-
- – پیشین، صفحه ۹۸٫ ↑
-
- – پیشین، صفحه۹۸٫ ↑
-
- – مهدی شهیدی. حقوق مدنی تشکیل قراردادها و تعهدات، صفحه ۲۳۲٫ ↑
-
- ۲- insurable – interest ↑
-
- – منفعت قابل بیمه پیوند بیمهگذار با موضوع بیمه. بدون نام نویسنده، مجله صنعت حمل و نقل، شماره۴۹، صفحه۶۰٫ ↑
-
- – به موجب ماده ۷ قانون بیمه « طلبکار می تواند مالی را که در نزد او وثیقه یا رهن است بیمه دهد در این صورت هرگاه حادثهای نسبت به مال مذبور رخ دهد از خساراتی که بیمهگر باید بپردازد تا میزان آنچه را که بیمهگذار در تاریخ وقوع حادثه طلبکار است به شخص او و بقیه به صاحب مال تعلق خواهد گرفت .» ↑
-
- – محمد آل شیخ. شرایط ماهوی صحت عقد بیمه و ساختار شکلی آن، صفحه ۱۰۱٫ ↑
-
- – ایرج بابایی، حقوق بیمه، صفحه۴۳٫ ↑
-
- – محمد زمان دریاباری. ماهیت قراردادهای بیمه از منظر حقوق ایران، فرانسه و فقه امامیه، صفحه۱۵ ↑
-
- – کامبیز پیکارجو. نقش آمار و تحلیلهای آن در تصمیم گیریهای مدیریتی یک شرکت بیمه، مجله تازههای جهان بیمه، شماره ۵۸، ۱۳۸۲، صفحه۲۸٫ ↑
-
- – تعریف خطرانواع و راه های مقابله با آن، بدون نام نویسنده، مجله صنعت حمل و نقل، شماره ۶۰، صفحه ۷۳٫ ↑
-
- – هر چند ضرر و زیان در اکثر رشتههاى بیمه (بهویژه بیمههاى غرامتى) علت الزام بیمهگر به ایفای تعهد خود است ولى ورود و وجود زیان همیشه و در همه رشتههاى بیمه شرط اصلى تحقق خسارت نیست. مثال بارز آن بیمه عمر به شرط حیات است که در آن بدون آنکه حادثهاى رخ دهد و موجب ضرر و زیان بیمهگذار یا بیمهشده شود، بیمهگر در هنگام سپرى شدن مدت قرارداد بیمه، ملزم به ایفاء تعهد خود (پرداخت سرمایه بیمه) خواهد بود. به نقل از جانعلى محمود صالحى. خسارت در بیمه، مجله بیمه ایران، شماره ۲۵، ۱۳۴۶٫ ↑
-
- – عباس قاسمی حامد. مروری بر نظریه تعهد به دادن اطلاعات در قرارداد از دیدگاه حقوق فرانسه، نشریه کانون وکلا، شماره ۱۶۵-۱۶۴، ۱۳۷۵٫ ↑
-
- – میرحسین عابدیان و عبدالعظیم خروشی. تعهدات پیش قراردادی بیمهگر و جای خالی آن در لایحه بیمه تجاری، مجله تحقیقات حقوقی، شماره۵۰، ۱۳۸۸، صفحه۲۲۳٫ ↑
-
- – روح الله قاسم زاده. مطالعه تطبیقی وظیفه ارائه اطلاعات در عقد بیمه در حقوق فرانسه انگلستان و ایران، همایش بین المللی صنعت بیمه چالشها و فرصتها، ۱۳۸۸، صفحه۴٫ ↑
-
- – عباس قاسمی حامد. پیشین. ↑
-
- – پیشین. ↑
-
- – محمد موسوی بجنوردی. نقش حسننیت در عقود و قراردادها در فقه و حقوق، مجله حقوق و علوم سیاسی، شماره ۲، ۱۳۸۶، صفحه ۱۴٫ ↑
-
- – لمعه دمشقیه، ترجمه علی شیروانی و محسن غرویان، انتشارات دارالفکر، چاپ بیست و هشتم، ۱۳۸۵، صفحه ۲۴۱٫ ↑
-
- – پیشین، صفحه ۲۴۲٫ ↑
-
- – پیشین، صفحه ۲۴۳٫ ↑
-
-
- – به موجب ماده ۳۳- « فروشندگان کالا و ارائهدهندگان خدمات بایستی اطلاعات مؤثر در تصمیم گیری مصرف کنندگان جهت خرید و یا قبول شرایط را از زمان مناسبی قبل از عقد در اختیار مصرف کنندگان قرار دهند. حداقل اطلاعات لازم، شامل موارد زیر میباشد:
الف- مشخصات فنی و ویژگیهای کاربردی کالا و یا خدمات.
ب- هویت تأمین کننده، نام تجاری که تحت آن نام به فعالیت مشغول میباشد و نشانی وی.
ج- آدرس پست الکترونیکی، شماره تلفن و یا هر روشی که مشتری در صورت نیاز بایستی از آن طریق با فروشنده ارتباط برقرار کند.
د- کلیه هزینه هایی که برای خرید کالا بر عهده مشتری خواهد بود (از جمله قیمت کالا و یا خدمات، میزان مالیات، هزینه حمل، هزینه تماس).
ه- مدت زمانی که پیشنهاد ارائه شده معتبر میباشد.
و- شرایط و فرایند عقد از جمله ترتیب و نحوه پرداخت، تحویل و یا اجرا، فسخ، ارجاع، خدمات پس از فروش.»
مطابق ماده ۳۴- « تأمینکننده باید به طور جداگانه ضمن تأیید اطلاعات مقدماتی، اطلاعات زیر را ارسال نماید:
الف- آدرس محل تجاری یا کاری تأمینکننده برای شکایت احتمالی.
ب- اطلاعات راجع به ضمانت و پشتیبانی پس از فروش.
ج- شرایط و فراگرد فسخ معامله به موجب مواد (۳۷) و (۳۸) این قانون.
د- شرایط فسخ در قراردادهای انجام خدمات.»
به موجب ماده ۳۵- «اطلاعات اعلامی و تأییدیه اطلاعات اعلامی به مصرف کننده باید در واسطی با دوام، روشن و صریح بوده و در زمان مناسب و با وسایل مناسب ارتباطی در مدت معین و بر اساس لزوم حسننیت در معاملات از جمله ضرورت رعایت افراد ناتوان و کودکان ارائه شود.» ↑
- – به موجب ماده ۳۳- « فروشندگان کالا و ارائهدهندگان خدمات بایستی اطلاعات مؤثر در تصمیم گیری مصرف کنندگان جهت خرید و یا قبول شرایط را از زمان مناسبی قبل از عقد در اختیار مصرف کنندگان قرار دهند. حداقل اطلاعات لازم، شامل موارد زیر میباشد:
-
-
- – ماده۵۰- « تأمینکنندگان در تبلیغ کالا و خدمات خود نباید مرتکب فعل یا ترک فعلی شوند که سبب مشتبه شدن و یا فریب مخاطب از حیث کمیت و کیفیت شود.»
ماده ۵۲- « تأمینکننده باید به نحوی تبلیغ کند که مصرف کننده به طور دقیق، صحیح و روشن اطلاعات مربوط به کالا و خدمات را درک کند.»
ماده ۵۳- « در تبلیغات و بازاریابی باید هویت شخص یا بنگاهی که تبلیغات به نفع اوست روشن و صریح باشد.»
ماده ۵۴- « تأمینکنندگان نباید از خصوصیات ویژه معاملات به روش الکترونیکی جهت مخفی نمودن حقایق مربوط به هویت یا محل کسب خود سوء استفاده کنند.» ↑
- – ماده۵۰- « تأمینکنندگان در تبلیغ کالا و خدمات خود نباید مرتکب فعل یا ترک فعلی شوند که سبب مشتبه شدن و یا فریب مخاطب از حیث کمیت و کیفیت شود.»
-
- – برای نمونه مواد زیر قابل توجه هستند؛ ماده ۳- ‹‹عرضهکنندگان کالا و خدمات و تولیدکنندگان مکلفند، … اطلاعات لازم شامل؛ نوع، کیفیت، کمیت، آگاهیهای مقدم بر مصرف، تاریخ تولید و انقضای مصرف را در اختیار مصرف کنندگان قرار دهند. نمونه کالای موجود در انبار را جهت فروش در معرض دید مصرف کنندگان قرار دهند و چنانچه امکان نمایش آن ها در فروشگاه وجود ندارد، باید مشخصات کامل کالا را به اطلاع مصرف کنندگان برسانند …›› .ماده ۵- ‹‹کلیه عرضهکنندگان کالا و خدمات مکلفند با الصاق برچسب روی کالا، یا نصب تابلو در محل کسب یا حرفه، قیمت واحد کالا یا دستمزد خدمت را به طور روشن و مکتوب به گونهای که برای همگان قابل رویت باشد، اعلام نمایند.››