برنامه محیط زیست ملل متحد به کشورها کمک میکند مدیریت محیط زیست را بهتر کنند، بر سلامت کره زمین نظارت میکند و درباره معاهدهها و برنامه های اقدام بینالمللی اجماع به وجود میآورد.
نهادهای فنی تحت حمایت مالی ملل متحد مراقب سلامت محیط زیست هستند. هیات بین دولتی تغییر آب و هوای برنامه محیط زیست ملل متحد و سازمان جهانی هواشناسی، که شبکهای جهانی از بیش از ۱۰۰۰ دانشمند برجسته از متجاوز از ۱۲۰ کشور است، موقعیت دانش و اطلاعات درباره تغییر آب و هوای جهان ـ دلایل، تأثیر و راههای چاره برای کاهش و تعدیل آن را بررسی میکند. نهادهای علمیو فنی مشابه همچنین بر اساس معاهدههای بینالمللی در ارتباط با لایه ازون فعالیت میکنند. سازمان خواربار و کشاورزی بر ذخایر جهانی ماهی نظارت و کشورها رااز خطرهای ماهیگیری بیرویه آگاه میکند. «ارزیابی نظام زیست هزاره» مرکب از ۱۵۰۰ دانشمند که تحت حمایت مالی سازمان ملل متحد تشکیل شد، در حال بررسی موقعیت عواملی مانند مراتع، جنگلها، رودخانهها و دریاچهها، اراضی کشاورزی و اقیانوسهای جهان است که از زندگی در کره زمین حمایت میکنند. این نهاد، اطلاعات علمی موثق درباره تأثیر تغییرات در نظامهای زیستی جهان بر امرار معاش و محیط زیست انسان در اختیار سیاستگذاران خواهد گذاشت.
تسهیلات جهانی محیط زیست، صندوقی که به وسیله برنامه عمران ملل متحد، برنامه محیط زیست ملل متحد و بانک جهانی اداره میشود، برای کاهش خطر تغییرات آب و هوا، محافظت از پایداری و ادامه تنوع زیستی و استفاده از آن ها، حفظ آبهای بینالمللی و حذف تدریجی مواد نابودکننده ازون و آلایندههای ارگانیک مقاوم در بیش از ۱۵۰ کشور در حال توسعه و اقتصادهای در حال انتقال، بیش از ۵/۳ میلیارد دلار اختصاص داده و درصدد است ۸ میلیارد دلار دیگر نیز تأمین کند[۱۳].
۲٫ کنوانسیون بینالمللی
حقوق بینالملل قرار دادی محیط زیست به تدریج در حال ایجاد تعهدات رفتاری برای دولتها است که بایستی در قبال افراد یا سازمانها اجرا گردند. ایجاد و توسعه این قواعد مستلزم تأسیس سازوکارهایی است که پایبندی آن ها به تعهدات و قواعد مذکور را تضمین نمایند. یکی از این ساز و کارها، رژیمی(حقوقی) است که مسئولیت مدنی و لزوم پرداخت خسارت در قبال خسارت زیست محیطی را مقرر میکند. در شرایط موجود و کنونی، ارزیابی این که آیا رژیمهای مسئولیت مدنی اجرای مؤثر شرایط موجود و استانداردهای بینالمللی محیط زیست را به طور مؤثر تضمین و تأمین میکنند و بنابرین ساز و کارهای موجود تضمین پایبندی را تکمیل مینمایند یا خیر، مشکل میباشد.
بر اساس ماده ۱۶ پروتکل الحاقی حفاظت از محیط زیست به معاهده جنوبگان، دولتهای عضو پروتکل خود را متعهد کردهاند که قواعد و تدابیر مربوط به مسئولیت مدنی خسارات ناشی از اقداماتی را که در حوزه معاهده جنوبگان انجام میشوند،کنوانسیون تنظیم اقدامات راجع به منابع معدنی جنوبگان (کرامرا) که هنوز لازمالاجرا نشده است، این مسئولیت را مقرر نموده بر اساس ماده ۸، هر کارپرداز و اپراتور در خصوص خساراتی که به محیط زیست جنوبگان یا اکوسیستمهای وابسته یا پیوسته به آن وارد نماید، به طور مطلق مسئول میباشد.
مصداق دیگر – هر چند محدود – این امر، کنوانسیون مسئولیت بینالمللی خسارات ناشی از اشیای فضایی ۱۹۷۲ میباشد که مقرر میدارد هر دولت تغذیهکننده در قبال پرداخت غرامت خسارات ناشی از اشیای فضایی خود بر سطح زمین، مطلقا مسئول خواهد بود. این مسئولیت بعدها گسترش یافته است. اما دو معاهده بینالمللی لاحق – تا حدی که به مسئولیت ناشی از خسارات زیست محیطی مربوط میشوند- در این خصوص در سطح مشابهی نمیباشند. چنان که آن دو معاهده مستقیماً پرداخت غرامت به خاطر خسارات وارده بر محیط زیست را پیشبینی نمینمایند بلکه بیشتر (پرداخت) غرامت را برای ایراد ” زیان یا صدمه اساسی به حیات و سلامتی انسان ” مقرر میدارند. با وجود این، همین امر نیز به طور غیر مستقیم به عنوان وسیلهای برای حفاظت از محیط زیست در برابر ایراد خسارات نقش آفرینی میکند. معاهدات بینالمللی همیشه به روشنی این تفکیک راقایل نمیشوند که قصد آن ها حفاظت اصولی از محیط زیست در برابر خسارات است یا حفاظت از بهداشت، حیات، اموال و نظایر آن در برابر خسارات زیست محیطی. کنوانسیون مسئولیت مدنی به خاطر خسارات وارد بر محیط زیست در اثر اقدامات خطرناک ۱۹۹۳ (کنوانسیون لوگانو) مصداقی از این امر میباشد. بر اساس ماده ۱ این معاهده،هدف آن پرداخت غرامت کافی و مناسب برای خسارات ناشی از اقدامات خطرناک برای محیط زیست است. این امر همچنین روش های پیشگیری و استقرار مجدد وضع سابق را نیز مقرر میدارد تعریف واژه”خسارت” زیانهای وارده بر حیات، ضرب و جرح و صدمات فردی، زیان یا خسارت وارده بر اموال و همچنین ” زیان و خسارت ایجاد شده به وسیله ایجاد اختلال در محیط زیست” را مطرح کرده و در بر میگیرد. در نهایت (پرداخت) ایجاد غرامت برای زیان یا خسارت ناشی از ایجاد اختلال در محیط زیست محدود است در حالی که (پرداخت) غرامت برای سایر خسارات این چنین نیست. این نشان میدهد که کنوانسیون مذکور اساساً به حفاظت از محیط زیست اختصاص ندارد[۱۴].
در عین حال، حقوق ملی نیز رژیمهایی را در خصوص مسئولیت مدنی ناشی از خسارات زیست محیطی ارائه کردهاست. قانون ایالات متحده در خصوص انتقال خط لوله آلاسکا و قانون ۱۹۹۰ ایالات متحده در مورد آلودگی نفتی، مصادیق عمده این امر میباشند.