شوارتز و استراک[۶۱] ( ۱۹۹۳ ، به نقل از جوکار و سپهری ، ۱۳۸۵ ) معتقدند که شادکامی علاوه بر جزء عاطفی و شناختی ، جزئی اجتماعی نیز دارد که گسترش روابط اجتماعی با دیگران و افزایش حمایت اجتماعی را به دنبال دارد .
داینر ، سو[۶۲] ، لوکاس و اسمیت[۶۳] ( ۱۹۹۹ ) در تعریف خود از شادکامی به سه مؤلفه رضایت از زندگی ، عاطفه مثبت خوشایند و عاطفه منفی ناخوشایند اشاره می‌کنند . هر یک از این مؤلفه ها می‌تواند به اجزای کوچکتری تقسیم شوند . در جدول ۲-۱ مؤلفه های شادکامی ( به نقل از داینر و همکاران ، ۱۹۹۹ ) فهرست شده است .
جدول ۲-۱ مؤلفه های شادکامی
رضایت از زندگی
عاطفه خوشایند
عاطفه ناخوشایند
میل به تغییر زندگی
لذت
گناه و شرم
رضایت از زندگی مادی
شعف
غمگینی
رضایت از گذشته
خرسندی
اضطراب و نگرانی
رضایت از آینده
محبت
تنش
نظر دیگران در مورد شخص
شادمانی
افسردگی
وین هوون ( ۲۰۰۶ ) مطرح می‌کند زمانی که کلمه شادکامی در یک جمله وسیع استفاده می شود با « کیفیت زندگی[۶۴] » یا « رفاه ذهنی[۶۵] » مترادف است . در این معنی آن نشان دهنده زندگی خوب است اما چه چیز در زندگی خوب است واضح نیست . این کلمه همچنین در روش های مشخص تری استفاده می شود . و این را می توان با کمک طبقه بندی از کیفیت زندگی که در شکل ۲-۲ ارائه شده روشن ساخت .
جدول ۲-۲ چهار کیفیت زندگی ( وین هوون ، ۲۰۰۶ )
کیفیت درونی[۶۶]
کیفیت بیرونی[۶۷]
توانایی زندگی فردی[۶۸]
توانایی زندگی در محیط[۶۹]
شانس زندگی[۷۰]
رضایت از زندگی[۷۱]
سودمندی زندگی[۷۲]
نتایج زندگی[۷۳]
این طبقه بندی شامل دو قسمت می شود : در قسمت عمودی تفاوت بین شانس برای زندگی خوب و نتایج زندگی واقعی و در قسمت افقی تمایز بین کیفیت « بیرونی » و « درونی » . همه این چهار کیفیت زندگی متمایز شده برای کلمه شادکامی اشاره می شود .
ربع بالا سمت چپ نشان دهنده شرایط زندگی خوب است . غالباً عبارات « کیفیت زندگی » و « بهزیستی » به خصوص در نوشته های بوم شناسان و جامعه شناسان در معنای خاصی به کار برده می شود . اقتصاددانان گاهی اوقات از اصطلاح « رفاه » برای این معنی استفاده می‌کنند . زیست پذیری کلمه بهتری است به این خاطر که صراحتاً به یک مشخصه از محیط زیست اشاره دارد . سیاست مداران و اصلاح طلبان اجتماعی به طور معمول استرس این کیفیت زندگی و چیزهایی که به آن مربوط می شود را به عنوان شادکامی می دانند . اما این به عنوان شرطی برای شادکامی است نه به عنوان شادکامی . در واقع می توان در شرایط عالی زندگی کرد اما هنوز هم به خاطر ناتوانی در به دست آوردن شانس ، غمگین بود . این امر بیشتر شرایطی برای شادکامی می‌باشد و نه به عنوان شادکامی .
ربع بالا سمت راست بر شانس زندگی درونی اشاره دارد ، که ما چطور به خوبی مجهز به مقابله با مشکلات زندگی می‌شویم . این جنبه از زندگی خوب نیز با نام های مختلف معروف می‌باشد . به ویژه پزشکان و روان شناسان نیز از عبارات « کیفیت زندگی » و « بهزیستی » در اشاره به این معنی خاص دارند . نام های بیشتری نیز وجود دارد . در زیست شناسی این پدیده به عنوان « سازگاری بالقوه » اشاره شده است . از سال ۱۹۹۲ این متغییر کیفیت زندگی را استعداد ( صلاحیت ) نامیدند . که این نیز بیشتر یک پیش نیاز برای شادکامی است نه به عنوان خود شادکامی .
ربع پایین و سمت چپ نشان دهنده این مفهوم است که یک زندگی خوب باید چیزی بهتر از خود خوب باشد این پنداشت ها برخی ارزش های بالاتر از قبیل حفاظت زیست محیطی و یا توسعه فرهنگی را شامل می شود . مشاوران اخلاقی بر کیفیت زندگی تأکید می‌کنند . این سودمندی از زندگی نیز بر کلمه شادکامی اشاره می‌کند اما باز هم نمی توان از این کلمه برای شادکامی استفاده کرد .
سرانجام ربع پایین و سمت راست نشان دهنده پیامد درونی زندگی می‌باشد یعنی کیفیت در در نظر مشاهده گر است . همچنان که ما با انسان های آگاه سر و کار داریم این تحریکات کیفی قدر دانی ذهنی از زندگی را پایین می آورد یعنی متداولاً به واژه هایی نظیر « رفاه ذهنی » ، « رضایت از زندگی » و همچنین « شادکامی » اشاره دارد ( وین هوون ، ۲۰۰۶ ) .
۲-۲-اهمیت شادکامی :
در باب شادکامی ، لیوبو میرسکی ، کینگ داینر ( ۲۰۰۵ ) معتقدند که افراد شاد در حوزه های چند گانه زندگی نظیر ازدواج ، درآمد ، عملکرد شغلی و سلامتی ، موفق تر از افراد غیر شاد هستند. علاوه بر این نتایج پژوهش ها مختلف نشان داده‌اند که شادکامی ، صرف نظر از چگونگی به دست آوردن آن می‌تواند سلامت جسمانی و روانی را بهبود بخشد ( مایرز ، ۲۰۰۰ ) . به اعتقاد وین هوون ( ۱۹۹۳ ) شادی فعالیت فرد را بر می انگیزد و روابط اجتماعی و سیاسی را تسهیل می‌کند. همچنین مشخص شده است که افراد شاد احساس امنیت بیشتری می‌کنند ، آسانتر تصمیم می گیرند ، دارای روحیه مشارکتی بیشتری هستند و نسبت به کسانی که با آن ها زندگی می‌کنند بیشتر احساس رضایت دارند ( مایرز ، ۲۰۰۰ ) . افراد شاد همچنین دارای عزت نفس بالاتر ، روابط دوستانه قویتر و اعتقادات مذهبی معنادارتری هستند ( مایرز ، ۱۹۹۶ ، به نقل از قمرانی ، ۱۳۸۹ ) .
سالوی و همکاران ( ۲۰۰۱ ، به نقل از قمرانی ، ۱۳۸۹ ) معتقدند که شادکامی فعالیت های قلبی – عروقی و سیستم ایمنی را بهبود می بخشد. در ایران نیز در پژوهشی که توسط علی پور و همکاران ( ۱۳۷۹ ) انجام شد مشخص گردید که شادکامی با عملکرد و نظام ایمنی بدن ارتباط دارد به گونه ای که در گروه دارای شادکامی بالا در مقایسه با گروه دارای شادکامی کم عملکرد نظام ایمنی بدن مهمتر بود.
اسکونیکتن ، مک آرتور و سامرست[۷۴] ( ۱۹۹۷ ) معتقدند که شادکامی بخش مهمی از کیفیت زندگی و بالاتر از ثروت به شمار می رود . شادکامی می‌تواند مولد انرژی شود و نشاط و حرکت و پویایی بوده و همچون پری آدمی را در برابر استرس ها و مشکلات محافظت نماید ( حقیقی و همکاران ، ۱۳۸۵ ) .
